Vallende bladwijzers

Kan je een boek van achter naar voor lezen? Ik wel. Toch heb ik geen Chinese voorouders en ook geen Japanse. Rarara, hoe kan dat dan? Ik zal het u uitleggen. Ik was een tussendoorboek aan het lezen, dat is een boek dat je leest naast het eigenlijke hoofdboek, een Midasdekkertje, getiteld De meeltor, mede in het kader van mijn insectenstudietje en wat gebeurde er steeds? De bladwijzer viel er  uit en een vouwtje maken in een boek, handig hoor, want dat valt er niet uit, maar er is mij eerbied voor een boek bijgebracht en dat doe ik dus niet, een vouwtje maken. En omdat ik iedere keer niet meer wist waar ik nu gebleven was, draaide ik het boek om. Nee, niet zo dat de letters ondersteboven staan – zo knap in lezen ben ik nu ook weer niet- maar gewoon de achterkant naar boven. En ik begon met het laatste verhaal, ik las dus van achter naar voren, begrijpt u? En, was mijn gedachte, dan kom ik vanzelf wel bij het laatstgelezen verhaal terecht. Ontzettend slim. Geniaal bijna. Als u dat ook wat lijkt, ga gerust uw gang, hoor. Tip van Thé, zal ik maar zeggen.