Afgelopen vrijdag trouwde onze geliefde nicht Astrid met haar beminnelijke Aart. Even tussen ons: een merkwaardige verbintenis. Astrid komt uit de balletwereld. De dans is haar leven. De wereld van het toneel, het spektakel, de show, het applaus, de Bühne, waar men lijkt te zweven en waar men met een klein ‘hupsje’ zomaar omhoog gaat, bevallig geholpen door een schone dansjongeling, die een gezicht zet alsof de ballerina slechts een veertje is. Zo’n soort wereld dus. En Aart? Aart is … nee, het is niet te geloven. Zal ik het verklappen? Wilt u het echt weten? Tja … nou vooruit dan. Aart is een dominee. Laat u het maar even bezinken. Ik geloof niet dat hij van de heel strenge richting is, die van de zwarte kousen, bedoel ik, maar toch. Dát verwacht je niet van een dominee, toch? Kom je bijvoorbeeld aan de deur en vraagt de dominee te spreken, word je in de gang gelaten en ziet daar in de keuken, luchtig springend een danseres met pikzwarte krulletjes al dansend een feestelijk aardappeltje koken. Ik geef maar een voorbeeld. Het zou zomaar kunnen, want later, toen zij iets minder danste, ging zij zich toeleggen op het koken, heel lekker koken dan, hè? En een tijdje later wierp zij zich op de taarten. En dat kan zij … met allerlei chocolade, vruchten, slagromen, o het water loopt mij alleen al bij de gedachte in de mond. Haar dominee is tot nu toe slank gebleven, maar eerlijk gezegd houd ik mijn hart vast, nu hij haar helemaal voor zichzelf heeft. Een dominee heeft ook zijn zwakke kanten, hoor! Het is maar dat u het weet. Maar ik zou over de bruiloft gaan vertellen, nietwaar? Nou ja, dan is dit zovast een inleidinkje, dat u de hoofdpersonen een beetje kent, want ja, er trouwen iedere dag ik weet niet hoeveel mensen, maar geen Astrid en Aart. Deze dag was héél bijzonder. Morgen verder dan maar. (wordt vervolgd)
Een pracht van een bruiloft (1)
8
Thérèse Aarts 