Na zeer vele succesvolle brei- en haakacties is er nu toch een van de belangrijkste figuren van Kerstmis totaal mislukt. En ik ben er zo lang aan bezig geweest, vooral aan dat haar. Het kapsel zou moeten bestaan uit vele goudkleurige knoopjes , bij echte handwerksters bekend als het Franse knoopje. Ik heb eerst geoefend op een ander lapje en ben toen begonnen aan het engelenhoofd. Ik borduurde het ene knoopje na het andere, gek werd ik ervan. “Doorgaan Mam, gewoon doorgaan”, riep de familie. Maar na vele uren van borduren (hee het rijmt) zag je nog steeds kale plekken.
Ik besloot het zo maar te laten en de engel in elkaar te zetten. Ik had alle onderdelen gebreid, doorzichtige vleugels, twee armen en twee beentjes, een jurkje en twee mouwen. Het beloofde wat te worden. Ik naaide een mouw met erin bungelend armpje aan het jurkje vast. Hoe precies, dat stond er niet bij. En ik zag het al meteen. Het zat niet goed. Het jurkje zelf was ook al een tikje mislukt. Ik keek er teleurgesteld naar. Ik moest het inzien. Het werd NIKS. Het leek tenminste in de verste verte niet op dat schattige ding in het boek. Ik besloot de boel uit elkaar te nemen. Het hoofdje scheiden van het mislukte jurkje, Misschien kon ik er zo nog iets aan doen. Het mouwtje (met armpje) haalde ik eraf. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik wat gesmokkeld had met die armpjes en beentjes. Ja, omdat je er maar alleen een handje en een voetje van zag, had ik ze aan een draadje gehangen. Misschien is dat mijn straf geweest. “Je kunt het toch opnieuw maken, Thérèse?” zult u allicht zeggen. Misschien doe ik dat nog wel eens, volgend jaar misschien, maar nu ben ik het volkomen zat en vooral dat vervloekte Franse knoopje kan van mij de pot op. Zo ziet u maar, lieve fans, dat er ook bij mij wel eens wat lukt, pardon mislukt natuurlijk. Báh! Maar er is nog een vogeltje in wording. Heeft ook vleugels. En ik heb goede hoop dat die wél lukt. En … “kop op, Thé”, tenslotte heb ik één geslaagd engeltje gehaakt, lang niet zo ‘schattig’ als die gebreide, maar ’t is er een.
Toch een tegenvaller, niet? Ik begon net te denken dat ik álles kon, maar mooi niet.
Het gaat er uiteindelijk om dat je zelf tevreden bent. Ben je dat niet, werk er dan aan, en daarna is er die voldoening, en dat is een beter gevoel dan berusting.
In theorie heb je helemaal gelijk. Maar berusting is nu voor mij beter, omdat ik die prulengel helemaal zat ben. En… ik lig er niet wakker van, hoor!
die gehaakte engel is ook best mooi hoor !
Dank je Suske!
Jee, ik zie er niet aan wat er aan mankeert, maar ik kan me goed voorstellen dat je het helemaal zat bent! Vind het toch wel knap dat je dat kunt en doet al dat gepriegel. En dan mislukt er wel eens wat, daar leer je weer van. Toch?
Ik vind het zo op het eerste gezicht ook nogwel meevallen hoor, maar afgekeurd is afgekeurd, weg ermee! Hop in de prullenbak!
Jammer, maar ik zou zeker het kopje met de mooie knoopjes bewaren, want dat is wel heel schattig. Misschien volgend jaar nog eens proberen?
Het kost soms heel veel moed om aan jezelf toe te geven dat iets niet lukt. Maar heb je dat eenmaal gedaan dan ben je er ook helemaal klaar mee. Ik tenminste wel. Voor mij zou er dan ook geen volgend jaar zijn wat betreft dit engelenproject.
Nou Hanscke, het moeilijkst vond ik het kapsel, die krulletjes. Als ik een ander kapseltje weet te verzinnen, probeer ik het nog een keer. Van een heleboel dingen weet ik nu hoe het beter moet. Maar het is geen halszaak, hoor. Het is gewoon een hobby.
Je zet ‘m in onderdelen aan elkaar? Kijk dan maar goed uit met de vleugels. Anders dondert ie zo naar beneden en neergestorte engelen kunnen we niet hebben zo tegen de kerst.
Ik zal mijn maatregelen nemen, ook bij de vogelvleugels, Tagrijn. Een gewaarschuwd breister telt voor twee!