Ik geloof wel dat dit iets uitzonderlijks is. De zomertijd ging in en meteen kregen we een prachtige zondag. Alsof het weer gehoorzaamde aan ons gedoe met de klok, alsof wij mensen de zon voor de gek zouden kunnen houden. Maar hoe dan ook, wij reden naar een wat verder gelegen bos, het Robbenoordbos in de punt van de Wieringermeerpolder gelegen, net onder Den Oever. Het is voor ons het dichtstbijzijnde echte bos. Het zogenaamde Streekbos waar wij meestal gaan wandelen lijkt meer op een park, vinden wij. Niet dat het Robbenoordbos het háált bij de bossen rond Breda, mijn geboortestreek, maar wij doen het er mee. De rit erheen was ook prachtig, met lammetjes, bloesem en tulpenvelden, hoewel … wij ook velden zagen bedekt met plastic en daaronder de bloemen. Nou ja, zeg. Natuurlijk weet ik wel dat men de bollen niet voor ons plant, toeristen als wij zijn, maar om geld te verdienen. Het is weer die verrekte economie, die veel moois van ons afpakt. Maar ja, ook een bollenboer wil een liefst goedbelegde boterham. We gaan nog eens een rondje maken om te kijken of we nog echte velden zien. Het is nog wat vroeg misschien.
klik
En het bos? Het was er nog een beetje kaal ,er was veel omgehakt en er was veel schade aan bomen te zien, waarschijnlijk nog van de novemberstorm. Het is indrukwekkend zo’n grote totaal ontwortelde boom te zien. Ik heb er twee foto’s van gemaakt. Wat een kracht zit daarachter. Maar de temperatuur in het bos was heerlijk. Het was bijna een zomerse dag gisteren, 30 maart. Van mij mag het een prachtige lente blijven en een dito zomer worden.
Thérèse Aarts 
Ja en ik heb gehoord dat het gewoon de hele zomer zo blijft, net als de tijd 😀
Ja fijn, zomertijd. Genieten met volle teugen.
Ja, de bossen zijn nog erg kaal, maar de struiken zijn al wel lekker groen. En dit weer went ook lekker snel.
Iedereen is altijd zo blij met al dat verse groen! Ik heb trouwens, verdorie, nog geen lammetje gezien. Zaterdag naar het strand geweest, heerlijk languit in het zand naar de golven luisteren en de blije stemmen van mensen om je heen. ook leuk
Hoi Aleida. Mijn jongste zoon is niet zo blij met al dat groen. Het waarom-niet snap ik niet zo goed. “Al dat bloeisel…” zei hij laatst nogal somber.
Jij nog geen lammetjes gezien, ik de zee niet. En ja, iedereen is dan wel erg blij… ja, ik zelf ook.
Werk ze en groetjes weer, lieve Aleida!
Leuk stuk Mam. Het was ook erg lekker en fijn in het bos. En er was daar weinig ‘gebloei’ (dat riep ik letterlijk: “wat een gebloei!”), alleen een vrolijk tapijtje van bescheiden speenkruid.
Ik weet ook niet goed waarom ik er niet tegen kan, maar die felroze prunussen samen met die knalgele narcissen, wapperend in het schelle licht… het heeft zoiets verschrikkelijks, zoiets Hollands en kneuterige poppenkast en onnatuurlijks en armetierigs… En dan weet je dat het allemaal weer verder gaat, verder en verder tot de bladeren weer vallen en de regen weer neerslaat. Zoiets zal het zijn. Bloeiende natuur vind ik vaak minder erg, maar in de tuintjes dus wel.
Ja, goed uitgelegd, Martijn. Sorry dat ik je even noemde, maar ik moest zo aan je denken toen Aleida schreef dat iedereen zo blij is.
Altijd fijn genoemd te worden! Hoi Mam.
Hoi Martijn. En je staat nog op de foto ook, maar klein…
en ik word juist altijd zo blij van al dat gebloei. De witte stermagnolia, de roze prunussen, de gewone magnolia’s, de gouden regens, het is net of de natuur zelf overal de slingers heeft uitgehangen. Alsof het feest is en dan mag het uitbundig zijn.
Ja, zo is iedereen verschillend, Hanscke. Ik vind het ook geweldig al die kleuren weer. Ik zou niet álles in mijn tuin willen, maar dat is wat anders.