vervolg 9

( Ik moet het wat kort houden vandaag, want ik heb bezoek en dan is het niet beleefd om achter de computer te blijven zitten) .

Dus hoppa, we gaan gauw van start, dat wil zeggen Jozef dan hè?  De engel tegemoet. Ja, daar komt-ie al aan, heel in de verte. Nou zeg, die kan nog eens ezel rijden, in volle galop maar liefst. Eens horen wat hij allemaal te vertellen heeft.  “Poe poe, het is maar goed dat ik even ging kijken” hijgde de engel. “ Zij deden nog op hun dooie gemak, als ik het zo mag zeggen. Die ijdele koning showde zijn Mondriaanjurk, hij draaide in het rond, vertelde dat de voorkant anders was dan de achterkant en dat hij dus aan twee kanten te dragen was. Van een beroemde kunstenaar, Jan Mondriaan. En die had ook een nieuw dek voor de kameel gemaakt.  Heel duur, zeg. Zij hadden beter een tweede kameel erbij kunnen kopen. Maar ja Jozef, ze komen eraan. Wat zal Maria blij zijn”  Dat was nog eens een goed werk van de engel. Tenslotte heb je daar meer aan dan aan zo veel gloria’s.

Advertentie

vervolg 8

Nou ja, hoe het ook zij, in de stal ging alles zijn gangetje. Het kindje maakte het opperbest, Maria werd fitter en fitter en Jozef was een trotse vader. Het weer verbeterde ook al wat en Maria ging daarom even met de kleine in het zonnetje zitten. “Jozef” zei zij , “kunnen we eigenlijk niet alvast naar huis gaan? Ik voel mij goed en waarop wachten we eigenlijk?” Jozef schudde zijn hoofd en zei geduldig: “Op de drie koningen natuurlijk of de drie wijzen zoals men ook wel zegt”. Maria zuchtte eens diep. “Waarom komen die toch altijd zo laat? En wij maar wachten … zou die ene koning weer terug zijn gegaan om een andere jurk aan te trekken? * Of wat zou er nu weer aan de hand zijn?” Jozef zuchtte ook maar eens. Hij begreep het ook niet zo goed.

Maar daar was opeens de engel weer en die had een heel goed idee. “Zal ik eens op de ezel klimmen en spoorslags gaan kijken waar ze blijven? En ze dan een beetje tot spoed manen? “ stelde hij voor. “Ja ja, ik kan ook vliegen, maar eens op een ezel rijden, weet u, dat zou ik heel graag eens meemaken. Het leven van een engel is  soms een beetje saai, hoor! Altijd maar halleluja en In de gloria, hup ezel, daar gaan wij…” en weg was d’engel.

En terwijl Maria nog lekker in het zonnetje zat, had Jozef nog een troostend gesprekje met de os.  Die was er namelijk heel onlangs pas achtergekomen dat hij nooit van zijn leven nog vader kon worden, omdat hij eigenlijk een stier was maar dan zonder b …,  u weet wel.  De os was daar erg verdrietig en kwaad tegelijk om. “Ach lieve beste os”, zei Jozef, “weet je, ik ben eigenlijk ook geen echte vader, maar ja, ik doe mijn best en wij zullen ons maar moeten schikken. Er zit niets anders op”.  Ja, dat zag de os ook wel in. “Heeft u ook geen b … meer?” vroeg hij medelijdend. “Het ligt bij mij wat anders” zei Jozef wat kregel, “laten we het maar aan niemand vertellen. Dat is nog het beste”. En dat beloofden zij elkaar. Houdt u het ook voor u, jawel hè?

*gebeurde in ’t Kerstverhaal I.

vervolg 7

Ach wat heerlijk hè, die jonge verliefden?  Maar … zij kenden hun plichten en gingen na een tijdje en wat kusjes ieder terug naar waar ze verondersteld werden te zijn. Het meisje ging gauw naar Maria en het kindje. De herdersjongen naar de schapen, waarop hij moest passen. Iedereen was nog steeds in diepe slaap. Er zou dus geen haan naar gekraaid hebben, ware het niet dat het volgende gebeurde.

De oudste herder, de meest geleerde, werd al heel vroeg wakker en telde bijna automatisch de schaapjes. Hè, wat was dat???? Er waren veel meer schapen dan gisteren. Maar toen begon hij toch te twijfelen.

“Hee jongen” riep hij, “wakker worden, heb jij gisteren nog de schaapjes geteld?” De jongen droomde net zo fijn maar kwam toch een beetje bij zijn positieven. “Oei baas, ik ben het vergeten, maar het zijn er toch altijd zes? Waarom toch steeds dat tellen?” , mopperde hij zachtjes. “Geen brutaliteiten. Kom eens mee kijken…” antwoordde zijn baas. “Kijk, ik tel er twaalf, er heeft een verdubbeling plaatsgevonden”.  “Nou moe, dat is raar … maar beter te veel dan te weinig…” sprak de jongen. “Ja… nou, het is wel wonderlijk”, zei de oude man.  “Ik zal eens even in de stal informeren of iemand iets verdachts gezien heeft” en hij ging op stap. Hij keek voorzichtig naar binnen en zag dat iedereen nog sliep, behalve het kindje.  Dat zat rechtop in zijn kribbetje, keek hem olijk aan en … gaf hem een dikke knipoog. De herder wuifde naar hem, maar mompelde in zijn baard: “Het moet niet gekker worden! Trouwens één schaapje is nog niet helemaal af…  ik zag het duidelijk of zou ik gedroomd hebben?”  Maar ik denk eigenlijk, beste lezers, (ook Laurent) dat het echt een wondertje was. Dat de kleine Jezus per ongeluk of voor de lol alvast wat oefende voor later …

vervolg 6

Niet alleen Maria was erg moe, maar iedereen was behoorlijk uit z’n doen. Het waren dan ook enerverende toestanden geweest. Dus de een na de ander ging maar eens lekker een uiltje knappen. De os blies nog eerst de stal goed warm en deed daarna ook zijn ogen dicht. Zelfs Jozef, die altijd de boel trouw in de gaten hield, viel in een diepe slaap. En na een tijdje hoorde men ook dan allerlei snurkgeluiden.

Alleen … het herdersjongetje zag zijn kans schoon. Hij was namelijk dolverliefd geworden op de knappe Joke met die mooie lange vlechten. Hij liep zachtjes naar haar toe en vroeg of zij misschien een wandelingetje met hem wilde maken. Even een frisse neus halen. Het meisje twijfelde: kon zij de kleine Jezus wel alleen laten? Och, het was maar voor eventjes en de kleine sliep zo lekker … Ja, zij kon de verleiding niet weerstaan, het was zo’n knappe jongen, vond zij. Daar gingen zij en al gauw stak zij haar arm in die van hem. Zij liepen niet te ver van de stal vandaan en werden verliefder en verliefder, tot zij plots tegelijk stilstonden en … elkaar een dikke kus gaven.

Ach, laten wij deze jonge mensen maar even met rust laten, vindt u ook niet? *…de vertelster sluipt op haar tenen weg …*

Vervolg 5

Nou het was het nachtje wel. Het Kindje werd geboren tot grote vreugde van Maria. Ook Jozef was blij natuurlijk maar hij was nog wat trillerig van de spanning. Gelukkig stelde de dokter hem af en toe een vraag om hem wat af te leiden.  Maar toen het Kindje er eenmaal was, viel de spanning van hem af en juichte hij het harst van iedereen. Het Kindje was helemaal in orde, Jozef telde de vingertjes en de teentjes en ja, alles erop en eraan. Het was donker in Bethlehem; er stond alleen één kleine ster te schijnen. Iedereen was diep in slaap.

Even verderop lagen wat herders. Zij hadden hun schaapjes geteld. Tot hun verbazing waren er opeens meer dan de vorige avond. “Zeker een slokje te veel wijn gedronken” dachten zij en legden zich te rusten.  Het kleine sterretje werd groter en groter, het werd ook lichter … en plotseling hoorden zij d’engelen zingen. Van Gloria en Het is geboren het goddelijk Kind. Eén grotere engel sprak tot de herders:  “Ik nodig u uit een bijzonder kindje te gaan bezoeken. Het Kerstkindeke.  Misschien kunt u een geschenkje meenemen? En denk eraan uw haar wat te kammen en uw voeten te vegen. Zo gauw de zon is opgegaan, mag u op visite!”

En dat deden de herders. Zij waren wel een beetje zenuwachtig om zo’n deftige boreling te gaan zien. Maar o, wat viel het allemaal mee. De moeder was heel aardig voor hen,  de vader was trots op zijn zoon, er was een schoonheid van een dienstmeisje en wat was het een lief kind. Zij kregen allemaal een glaasje wijn ‘om het scheel eraf te drinken’ zoals Jozef zei. Nou, daar hadden ze geen bezwaar tegen. Trouwens het kind was ook wel een beetje scheel, vonden zij en daarom namen zij voor de zekerheid nog maar een glas. De stemming begon er goed in te komen. De herders zongen wat eeuwenoude herdersliederen, waarbij het kindje lekker in slaap viel. Trouwens iedereen kreeg er slaap van, maar het was ook een vermoeiende nacht geweest. De herders zagen dat en slopen op hun kousenvoeten de stal uit. Laten wij ze ook maar met rust laten en morgen zien wij wel verder.

Vervolg 4

Sttttt het Kindje is er. Daarnet geboren om 11.50, nog net op 25 december. Alles is goed gegaan. Moeder en kind maken het goed. Jozef is nog wat trillerig.

Morgen vertel ik u meer.

vervolg 3

De volgende morgen stonden zij vroeg op, verkwikt door een goede nachtrust. Alleen Maria zag wat pips. “Maar ja, met zo’n trappelend kindje in je buik… dat slaapt niet zo lekker”, dacht Jozef. Hij wist dat nog van vorige keren. Zij zouden vandaag Bethlehem bereiken en gelukkig was de stal al klaar, met de briesende os en een heleboel schaapjes zodat het lang niet meer zo koud was als het eerste jaar. Ja,  Jozef was een ervaren man geworden, een prima vervanger van de echte vader, die alles maar op zijn beloop liet. Hij, Jozef  vond dat eigenlijk geen pas geven, maar hij durfde er niets van te zeggen in zijn positie. Hij kon het toch niet opnemen tegen ‘Hogerhand’. Maria hees zich op de ezel en verder trok de stoet, Jozef en zijn hoogzwangere vrouw, Joke de dienstmaagd van Maria en het kleine dappere schaapje *snik* (ik vind het opeens zo zielig) .

Gelukkig zagen zij in de verte een huis staan, het allereerste huis van Bethlehem. En wie kwam daar ook aan? Een Bethlehemmer?  Nee, hij stelde zich voor als dokter v.d. Heer. Hij bood aan om Maria bij te staan, mocht dit nodig zijn, net als vorig jaar. Aááh nu herkenden zij hem. Het was de Griekse herder, die ook dokter was met de benodigde diploma’s, o.a. de Ooievaarsaantekening met lof. Dat was geweldig aardig van hem om zovast te komen en ook een veilig idee, want zou het onverhoopt mis gaan, dan was er volgend jaar helemaal geen Kerstfeest meer. Stel je voor!  ♫♫ ♫♫ ♫♫

wordt vervolgd en klik op plaatjes voor groter

Vervolg 2

En daar gingen zij dus met z’n allen. Zij hadden een flinke tocht voor de boeg. Het reizen ging toen niet zo snel als in onze tijd. Een ezel is immers geen raceauto.  Maria zat erop en de anderen moesten lopen. Nou, ik geef het u te doen. Van Nazareth naar Bethlehem, is vast een heel eind lopen. Maar allen hielden zij dapper vol. Zij hoopten namelijk dat Maria voor de bevalling weer thuis zou zijn. Dus men liep en men liep, maar na iedere twee uur nam men steeds een kwartiertje rust. Dat waren de richtlijnen van de AVBvoorMeD, de Algemene Voetgangers Bond voor Mens en Dier. Er waren namelijk heel veel mensen op pad vanwege die volkstelling. Allen van de stam van David gingen naar Bethlehem. De andere stammen gingen weer ergens anders heen, waarheen, dat weet ik niet precies. U snapt wel dat het een drukte van belang was. Het is wat, hoor, zo’n telling. Tegen de avond zocht ons gezelschap een beschut plekje om te gaan slapen. En dat lukte wonderwel. Men sloot zich gewoon bij andere reizigers aan, die al een soort van schutting getimmerd hadden tegen de koude woestijnwind. Maria lag nog even wakker en verbaasde zich over haar knappe Jozef. Vorig jaar had hij persoonlijk de Stal besproken zodat er van gedrang en gezoek geen sprake meer was. En dit jaar verraste hij haar met een echte dienstmaagd. Die goeie Jozef… en na dit gedacht te hebben, viel zij in een diepe slaap.

wordt vervolgd

vervolg

Ja, dat was een goede vraag van Maria. Het zal je maar gebeuren, keurig verloofd zijn, altijd kuis in je  eigen bedje slapen en dan toch aan Jozef moeten vertellen dat je zomaar een kindje gaat krijgen. Gelukkig had de engel Jozef een beetje uitleg gegeven, iets van een duif en dat Maria nog maagd was en  ‘uitverkoren’ zijn.

De arme Jozef kon er geen touw aan vastknopen, maar toen zijn Maria naar hem toekwam en hem alles vertelde, zei Jozef dat hij heel blij was, want zo innig hield hij van haar. “Het is goed, Marialief, alleen…  het komt wel slecht uit, want wij moeten naar Bethlehem om geteld te worden* en dat is een hele reis, maar laten we er maar het beste van hopen”. Wel een beetje zorgeloos, denkt u? Ja, dat dacht ik eerst ook, maar Jozef had maatregelen getroffen. Hij had weer de Stal besproken  -voor het geval dat… – en hij had een dienstmeisje ingehuurd, daar kijkt u van op, nietwaar? De reis zou per ezel gaan, hun eigen ezel, die rustig in de wei stond … huh… nee help, hij was er vandoor. Jozef zag hem nog net in de verte verdwijnen. Oei oei wat was Jozef boos. Hij blies maar eens heel hard op zijn vingers, dat kon hij goed en jawel, daar kwam hun vervoermiddel al aangerend. Jozef deed hem zijn mooie zachte dekje om, maakte voor alle zekerheid een proefritje en toen alles goed was, liet hij Maria plaats nemen. Maria zat goed, achter haar liep Joke, haar dienstmeisje en het tamme huisschaapje sloot de rij. Er was nog even sprake dat zij de verkeerde kant uitgingen maar gelukkig merkte iemand dat nog redelijk op tijd, zodat zij omdraaiden en aan de juiste weg naar Bethlehem begonnen. wordt vervolgd

*In Bethlehem, de stad van David, werd toen een grote volkstelling gehouden.

Met blijdschap geven wij kennis

Wat er aan vooraf ging…

“Wat gebeurde er eigenlijk zoal met Kerstmis?” zult u zich misschien wel eens afvragen. Of “Wat deed die ster daar toch? En die drie koningen? En vanwaar dat ‘glo ho ho ho ho-  ho ho ho ria?”  Ja, het is een heel verhaal. Ik zal proberen het zo goed mogelijk na te vertellen. Nou, daar gaattie, opgelet!

 Lang geleden, nu precies 2014 jaar, woonde in het  toenmalige Heilige Land een jong meisje Maria geheten. Zij woonde nog bij haar vader en haar moeder maar was al wel verloofd, met een heel goede timmerman, die wat zijn ogen zagen met zijn handen maken kan. Zo eentje dus. Hoewel deze Jozef al  een behoorlijk stukje ouder was dan Maria, hield zij toch erg veel van hem. Bovendien hadden haar ouders hem voor haar uitgekozen en Maria was een gehoorzaam meisje. Dat was heel gewoon in die dagen, meer dan 2000 jaar geleden. De emancipatie was nog héél ver weg namelijk. “Hoe zag Maria er uit en wat was haar lievelingskleur?” wilt u misschien weten. Blauw, lichtblauw, donkerblauw, zij was dol op blauw. De kleur van de lucht, daar hield zij van. In het Heilige Land is het (bijna) altijd mooi weer, vandaar denk ik. En zij was heel mooi, veruit de mooiste van Nazareth, het dorp waar zij woonde.  Misschien dus –dat denk ik zomaar- dat zij daarom uitverkoren was om de moeder van God te worden. Ja ja, rustig maar, ik leg alles nog wel uit.

Op een dag toen Maria net een beetje aan het mijmeren was, BOEM, een harde klap en daar verscheen een engel, gezonden van hierboven. Maria schrok zo erg, dat zij pardoes omviel en de engel ook, van de weeromstuit. Maar de engel stond gauw op en stelde Maria gerust. “Wees niet bevreesd”, zei hij,” ik heb een blijde boodschap te brengen. Gij zult spoedig een kindje krijgen en gij zult hem Jezus noemen. Hij zal de zoon van God zijn en de wereld komen verlossen”. En PFFFFFFFFFT weg was hij weer. “W w wat zal Jo Jozef hiervan zeggen?” wilde Maria nog vragen.

Klik op foto’s en wordt vervolgd