Vergeet die niet, de wilde dieren in Artis. De echte wilde, bedoel ik. Die welke helemaal van niemand zijn, dus niet van Artis. Dus ook niet van mij, een lid van Artis (Natura Magistra) *klopt zich trots op de borst*. “Hè, wa’s dâ nou? Hoe ken dat? Is u een tikje geschift geraakt soms? Hoe bedoellu?”, zult u allicht zeggen of iets in die geest. Nee, helemaal niet. Wacht, ik leg het uit. Wat mijn aandacht ook trok, was dat er zo veel eenden waren die net deden alsof zij in de vijver hoorden. Alsof ooit een directeur gezegd heeft: “Zeg oppassers, kopen jullie eerst maar eens een paar van die oer-Hollandse eenden”.
En die meeuwen … zij staan trots op of bij de Apenrots alsof het hun territorium is. De apen letten er niet eens meer op.
Maar vooral de reigers die zijn nog het arrogantst. Zij hebben talrijke nesten in de fraaie bomen. Overigens wel een mooi gezicht. Zij loeren bij de pinguïns en de Jan van Genten of er al visjes gegooid worden en staan in afwachting trots op één poot neutraal voor zich uit te kijken of zij een nieuwe soort zijn in dat verblijf. Ik zag er ook eentje sierlijk en trots op een boomtak zitten. Hij keek naar die prachtige pelikanen, zachtjes zeggend: “Zie je wel, ze komen voor mij. Ze maken een foto van me voor thuis”. De pelikanen trekken zich er niets van aan en zwemmen rustig verder. Ze zijn net uitgebreid op de foto geweest en denken: “Laat ‘m maar kletsen…”. Ik zag ook musjes en dat deed mij goed. Je kunt wel lezen dat het weer wat beter met ze gaat, maar ik wil het dan graag zelf zien.
Enfin, u snapt nu wat ik bedoel met de echte wilde dieren, want deze vogels zijn namelijk van niemand, begrijpt u wel?
klik op foto’s voor groter