Het schiet niet erg op, maar dat had ik al gezegd. Daarom heb ik het ook een ‘project’ genoemd. (zie hier) Tenminste ik heb wel eens de indruk gekregen dat een project de tijd nodig heeft. Maar goed, het vordert. Ik heb haar robuuste lijf gebreid, dat was een heel gebrei, vond ik. Het moet nog verder opgevuld en wat platgedrukt zodat het langwerpig gaat worden. De kop met bovenbek is ook klaar. Ik schat zo dat het nog in 2015 klaar zal zijn. Ook heb ik een naam voor haar verzonnen. Het nijlpaard Petronella gaat zij heten, mijn tweede doopnaam. Niet dat ik op haar lijk of zij op mij, maar ik vind het wel een lekkere ouderwetse naam. Als u een betere c.q. leukere naam weet, mag u het zeggen. Ik zal die eventueel in overweging nemen, mits die leuker is dan Petronella. Vervolgens moet ik nog 4 poten breien, een onderkaak, 2 bolle ogen, 2 oortjes en een staartje. En dan het grote in elkaar zetten, daar zie ik het meest tegen op. Maar ‘wij zullen dóórgaan’ is het motto. En zo is dat. Die grote brei-dingen zijn eigenlijk ook niks voor mij. Daarom begin ik ook niet aan een trui of zo. Maar ja, die zijn nog nuttig, wat je van een nijlpaard niet kan zeggen, vindt u wel?
Thérèse Aarts 
Jawel, een nijlpaard, en zeker een gebreid nijlpaard is een zeer nuttig ding. Waarom? Nou daarom! 😀
Succes verder, hij of zij wordt heel mooi!
Ha, jouw reactie geeft de burgeres weer moed.
Een uiterst zwaarwegend project.
Goed dat je het serieus neemt Thérèse 😀
Er was eens een man, die elke dag in de London Zoo kwam. Hij ging dan altijd kijken bij de nijlpaarden. Die kenden hem al en sperden bij voorbaat de bekken open, gelijk nijlpaarden dat doen in de hoop op een krop andijvie of een heel brood. De man had een groot probleem: ” I’ll never know which one is Belinda and which one is Henry’, zei hij terwijl hij droevig naar die grote open bekken keek. Heb ik onthouden uit een verhaal van Carmiggelt. Komt zomaar ineens boven 🙂
Maar dat betekent dus niet dat ik vind dat Petronella Belinda moet gaan heten. Welnee, Thé!
Wat een leuk ding. Ik haak een schildpad.
Om te beginnen: ” geef nooit op, want volharding loont.”
En tja dan die naam Petronella. Heel erg mooi.
Gewoon houden zo.
Het in elkaar zetten van iets is altijd het rottigst, dat vind ik ook. Maar hij wordt vast prachtig en haar naam is ook mooi. Gewoon maar doorgaan 🙂
Ik vind Petronella een geweldige naam voor een nijlpaard. Het drukt precies de onvermijdbaarheid ervan uit als je ermee geconfronteerd zou worden. Geertruida zou ook kunnen, In het geval van een mannelijk exemplaar zou ik denken aan namen als Driekus of Kobus.
Ah Laurent, daar ben ik heel blij mee. Ik vind het ook zo passend. Die mannelijke namen zijn ook mooi voor een ‘gewichtig’ beest. Ik zal ze onthouden.