Zondag aten wij een lekker schuimkoekje bij de koffie. Martijn kwam even langs om naar ‘het slachtoffer’ te kijken en die ook een lief kusje te geven. Daarna probeerde ik deze ‘mérinque’ te tekenen, maar dat valt niet mee. Het stelt dus voor: een schuimkoekje OP een schoteltje en NIET een bordje met een patroontje erIN.
Fialas had een vraag voor mij: waar blijft Boeli? Omdat hij net naast mijn computer re pitten lag, maakte ik een vlugge schets van hem. Ook al lastig. Je denkt dat hij stil ligt maar hij schuift steeds wat op en –helemaal erg- plots gooit hij zich dan op zijn andere zijtje. Wég pose. “Dut is ut worre”, westfries oftewel ‘dit is het geworden’. Nou? Een mens zou er nog zenuwachtig van worde…
Thérèse Aarts 
Wat ben je er mij toch eentje: “niet neer te sabelen”. Heel herkenbaar, gezien mijzelf. Behept met dezelfde eigenschap. Maar toch…., bij een ander is dat heel bijzonder om te constateren.Het moet maar eens gezegd:” JE BENT EEN KANJER.”
o ik heb helemaal de bibbers voor morgen. hoor!
Toch een herkenbare schets van Boeli en de méringue heeft een duidelijke beschrijving meegekregen 🙂
Welke arm is gebrokenThérèse, en ben je rechts of links?
links is gebroken én ik ben rechts, Bertie. Mazzel dus. au au…
Nou, mazzel, het is maar hoe je het bekijkt. Ik wens je veel moed voor morgen!
Ja, als ze stil moeten liggen doen ze het niet, en andersom natuurlijk, haha. Maar leuk geworden!
Wat lief, helemaal ontspannen met die pootjes omhoog, net een torretje.
dank voor de méringue maar ik heb liever appeltaart.
Hopelijk valt t beetje mee vandaag. Sterkte en beterschap
beterschap Thérèse!