Afgelopen vrijdag waren wij met vrienden gezellig een dagje uit. We gingen naar Haarlem waar Hans (Kwaster) en onze vriend Menno zijn geboren en getogen (wat dat ook is?) De bedoeling was dat de mannen samen gezellig zouden gaan nostalgeren en kijken of hun scholen er nog stonden en hun geboortehuis en zo het een en ’t ander, tegelijkertijd samen hun ervaringen uitwisselend, want dat is leuker dan in je uppie. De dames (Lies en ik) mochten ook mee, mits wij ons zelf een tijd zouden vermaken. Daar hadden wij geen enkele moeite mee, hoor. Lies wist aardig de weg in Haarlem zodat wij nergens naar hoefden te zoeken.
Wij liepen door de grote Houtstraat met deftige winkels, sloegen af naar de Gierstraat, waar leuke kleine winkeltjes zijn, liepen een hofje in, nou ja, een hof zeg maar, waar wij werden aangesproken door een booskijkend oudje*, kwamen op de grote Markt, waar in het stadhuis kunst was, die wij aandachtig bestudeerden, kregen toen wel wat honger, ploften neer bij de Korenbeurs, waar wij koffie bestelden, maar waar… ze geen een normaal broodje hadden. Er waren alleen (harde) broodjes met bijna een hele warme maaltijd erop en laat ik nu trek hebben in een eenvoudig broodje kaas. Ik meldde dit aan Lies en toen de juffrouw zei dat zij inderdaad geen broodje kaas hadden, zei Lies kordaat dat we dan wel ergens anders heen gingen. We dronken onze koffie nog wel even op en gingen verder op zoek.
Later hebben wij ons weer bij de heren gevoegd, nog wat meer kunst gekeken en toen vonden wij het wel genoeg, want wij voelden onze voeten. “Blijven jullie gezellig bij ons eten? Ik heb het zo klaar, ik heb er eigenlijk op gerekend”, zei onze gastheer. Nou, dat vonden wij ook heel leuk en zo aten wij nog heel lekker en praatten er nog een eind op los. Zo, dat was een gezellig daggie, vonden wij met z’n allen.
*Oud vrouwtje hangend uit een raam: “Apies kijken zeker?” Lies: “U bedoelt?” Vrouwtje: “Nou, zomaar hier wat rondgluren…” Lies: “U vindt dat vervelend?” Vrouwtje: “Ja natuurlijk, en maar naar binnen kijken, bah – dat is toch vervelend, nee vind ik niet leuk”. Lies: “Nou het is een mooi hofje maar we gaan al weer. Dag mevrouw.” Vrouwtje zegt niks. Thé: “Nou, hier kom ik niet wonen, hoor Lies! En we keken nota bene niet eens ergens naar binnen”.
Thérèse Aarts 
hahaha, ik kijk overal altijd naar binnen, daar zijn ramen toch voor, om naar binnen en naar buiten te kunnen kijken 😉 Jullie hadden in elk geval een uh…lekker dagje uit 😉
Hahaha, nee, ik kijk ook wel eens een beetje, zo uit mijn ooghoeken soms, maar het is niet netjes, vond mijn moeder. Maar in dit hofje was buiten al zo veel te zien, dat we echt niet eens naar binnen keken.
Ik krijg zin om ook weer eens in Haarlem te gaan rondkijken. Maar ik begrijp dat ik dat niet te opvallend moet doen op sommige plekken. Leuk verhaal!
ja, sommige mensen…. Maar evengoed, Haarlem is een prachtige stad, ik ben er wel eens geweest.
Getogen betekent: grootbrengen. Ergens geboren en getogen zijn is dus dat je in je geboorteplaats bent grootgebracht.
Aha, toch een vreemd woord.
Naar binnen kijken werd ons verboden maar er zijn ramen die er om vragen 😉 Het onvriendelijke vrouwmens kon er niet tegen, dat is duidelijk.☻
Je had een mooie dag in een mooie stad. Ik ben nooit in Haarlem geweest, zo te lezen is het de moeite waard.
Je moet de weg weten, dat geldt voor de meeste plaatsen.
haha,k ik heb ook toeristische kijkers, maar dat zijn tuinkijkers. Ze koen met een bus, eten o de hoek in een restaurant en kuieren daarna een stukje dor de buurt.. Meestal heel aardige Noorderlingen, ik geniet van hun stemmen, want ze willen alles weten over mijn groensel.
vaak maken ze ook een praatje met mijn kat, die terugpraat en .geaaid wil worden.
Ja, gezellig is dat, Fialas ; heb je nog eens eer van al dat werk. En die Robbie is een goochemerd!
Haarlem: nooit verkeerd. Gezellige stad. Die heks in dat hofje was vast al aan het oefenen voor Halloween.
Ja Tagrijn, dát zal het zijn geweest. Dan deed ze het goed, hoor!
Geen doodgewoon broodje kaas verstrekken? Het moet toch echt niet gekker worden met die tenten, hoor. Groot gelijk om weg te gaan. Je hebt toch niet altijd zin in hele maaltijden. Je wilt vaak alleen maar een kleinigheidje. Nou goed, geen handvol maar een landvol, zeg ik.
Lijkt me juist grappig als mensen in een hofje komen kijken en een praatje maken. Als je dat niet wilt ga je toch in een automatiek (flat) wonen? Wij overwegen zelfs om in een hofje te gaan wonen. Als dat lukt/doorgaat enzo….dan is iedereen (die uiteraard zich keurig netjes gedraagt) welkom. Ik denk dat ik zelfs een bankje neerzet 😉
Een bankje toe maar, dan kom ik je opzoeken, hoor! Je zou meteen tegen lunchtijd broodjes kaas kunnen verkopen. Wie weet hoe storm het loopt in je hofje.
Als je in een hofje gaat wonen, hoort dat kijken er wel bij hoor. Leuk idee Wieneke, ik kom op de bankje zitten 😃. Waar moet jouw hofje zich bevinden? Haarlem of in Friesland?
Friesland uiteraard!!!! Ik heb er al eens iets over gelogd: https://griemmank.wordpress.com/2016/07/19/woonproject
Sorry, dat ben ik weer, Hermien.
Oh het is gelukt mijn naam aan te passen 😃
Mooi, want ik vind Montepestelario véél langer dan Hermieneke. Zullen we samen op Wieneke haar bankje?
Ja gezellig!
Haarlem is een prachtige stad. Laat je maar niet door de chagerijnige opmerking van dit oudje van je stuk brengen en geniet nog meer even lekker na!
Thé en Hermien: Ik zet er een tafeltje bij voor jullie met het mooiste servies en koffie en thee en zelfgebakken taart. En dan zet ik de zon ook nog voor jullie aan. 🙂
O dat is leuk Wieneke. Dat geeft nog eens een welkomgevoel. Als het zo ver is, komen wij wij eraan!