Tja, wat is er allemaal gebeurd sinds mijn laatste logje van 7 november? Kennelijk voor mij niet de moeite om er over te gaan schrijven. O ja toch, ik schrok mij wezenloos woensdag ochtend toen ik op FB zag dat die Trump toch gekozen was. Hoe is het mogelijk? Maar goed, daar hebben al veel mensen het nodige over geschreven.
De vorige week ben ik begonnen mijn atelier weer eens goed op te ruimen; het was er een bende. Ik begon maar ergens, ik zal het u vertellen. Eerst had ik mijn etspers al ontdaan van doosjes, schilderijen en allerlei spullen. Dat was een logisch begin natuurlijk, want anders had ik geheel geen etsen kunnen drukken. Toen ruimde ik een baan vrij naar de etspers, zodat ik er gemakkelijker bij kon komen.
En zo ging ik verder, de hele week, mensen. Het is nog lang niet klaar, maar het vordert. Ik heb bijvoorbeeld een grote werktafel uitgegraven en schoongemaakt. Hij ligt er nu stralend en vol verwachting bij. Zondag zijn wij, zoon M. en ik, even naar de aankomst van Sint gaan kijken. We hadden ook gewoon thuis kunnen blijven, want hij rijdt voorbij ons huis, één keer heen én één keer terug (wat een luxe, niet?) maar je hebt dan weer eens andere foto’s, dachten wij. En dat was goed gedacht. Verder ga ik stug door met etsen, veel van de dieren van Artis. Ach, had u gehoord dat er een girafje was geboren en dat hij heel gauw al dood was? Zo jammer is dat. Tot slot zal ik u mijn nieuwste etsen laten zien en neem mij voor de zoveelste keer voor wat vaker iets te schrijven, maar ja??? We zullen zien.
Thérèse Aarts 
Het geeft altijd veel voldoening wanneer er ruimte vrijkomt. Voor gebruik maar ook zomaar, om de leegte. Dagelijks schrijven is niet verplicht hoor, je hebt veel mooier werk, zo te zien.
Zielig dat het girafje overleed maar ja, de moeder stootte het af, las ik.
Misschien leert ze ervan voor een volgende baby.
Ja, ik kijk met veel plezier naar steeds meer grond die zichtbaar wordt en een lege glanzende tafel. Straks vind ik het nog zonde om ‘m te gebruiken.
Zielig girafje. Zo kort geleefd.
hoeveel troep lag daar als je een grote werktafel kunt uitgráven en wat doe je dan vervolgens met al die spullen. Maak je dan gewoon een nieuwe berg?
Ik heb heel veel weggedaan en de rest -het meeste dan- keurig in diverse kasten gedaan, maar wel veel weggegooid *snik* maar ik wist niets anders.
Zoals jij het beschrijft moet het er indrukwekkend hebben uitgezien voor de opruimerij en nu ook weer. Daar had ik best voor en na foto’s van willen zien 😉
Daar had ik geen tijd voor, joh!
opruimen, het is niet makkelijk om eraan te beginnen, maar als ik eenmaal bezig ben word ik er vrolijk en tevreden van. De kers op de taart is dan al die gewonnen ruimte! Mensen die altijd ordelijk en netjes leven doen zichzelf tekort, ze missen een stimulerende opkikker die niks kost.
Toch lieve Fialas wou ik dat ik maar ietsjepietsje van die ordelijke mensen had…
Lekker, he? Je zult zien hoe fijn het allemaal straks is. En hoe trots je zult zijn op het resultaat van de noeste arbeid. Ruimte in je atelier is ook ruimte (en rust) in je hoofd. Nou, genoeg gekletst, weer aan de slag 🙂
Leuk Trump die met de lift gaat. Het is net een gewone president.
Hoe ik ook denk en denk, ik begrijp toch niet wat je bedoelt, Aron.
Altijd leuk he, Sinterklaas. Het is nu weer echt novembertijd, we slaan ons er wel doorheen.
Af en toe lekker opruimen. Je ziet er meestal tegenop als tegen een berg met het idee: dat doe ik nog wel eens maar niet nu, maar als het dan is gebeurd, kijk je er toch tevreden op terug. (Als ik op je etsen klik, gaat er iets mis helaas.)
Hee Tagrijn, ik heb nog eens geprobeerd op mijn etsen te klikken en bij mij gaat het goed. Ik heb verder ook geen klachten gehad, dus ik weet niet waar het aan ligt. Groetjes!
Oei een poosje hier niet geweest, maar alles is nog goed, zo te lezen.