Ik lees momenteel (o.a.dan*) ‘Voor een echt succesvol leven’ van Bas Haring, een filosoof. Ik kende hem niet, maar zoon M. raadde mij dit boek sterk aan toen wij in een Kringloopwinkel waren en dus kocht ik het, voor 50 cent mét handtekening en een persoonlijk schrijven.
‘Gewoon een handtekening? GEWOON? DAT IS heel bijzonder’. Bas Haring’.
Ik schrijf het er even bij omdat wij wat moeite hadden met de man zijn geleerde handschrift. Service van de zaak, zeg maar. Het duurde een tijdje tot ik eraan toe kwam, maar ik ben er nu in bezig. Ik las en las en intussen dacht ik: “Jeeminee, wat een gezwam, ik word er helemaal gek van…”. Maar ik ben een doorzetster tegenwoordig en zette dus door. In een minder straf tempo en wel iedere dag vóór ‘Meneer Foppe gaat over de rooie’ één nieuw hoofdstuk. En nu zit ik er goed in, kan je wel zeggen. Het is zelfs zo dat ik dankzij Bas tot het schrijven van dit stukje gekomen ben. Ik nam de tijd om te denken over het almaar niet-schrijven van mij. ‘Gaat er dan NIETS door mij heen? Ben ik een leeghoofd geworden?’. Zo ongeveer en meer ging er door mij heen. Ik voel mij niet schuldig, hoor. Ik verbaas mij alleen. Een paar jaar terug schudde ik iedere dag een stukje uit mijn mouw. Bij wijze van spreken dan. Maar goed, er staat nu wat en misschien word ik nog eens een filosofisch vrouwtje en komt het schrijven weer wat op gang.
*Ik las o.a. Oorlog en Terpentijn, een IsabelleAllendetje, van Hella de Jonge: ‘Los van de wereld’, van John Boyne ‘Het winterpaleis’ en een Wim de Bie’s meneer foppe (zei ik al). Allen aanraders, de een meer dan de ander, maar dat is logisch.
P.S. De sneeuw smelt hier ook al aardig. Dag sneeuwman, dáááág!
Thérèse Aarts 
Ik schrijf al tijden geen stukjes meer. Moet ik dan Bas Haring gaan lezen? Geen zin in, geloof ik. Dan maar niet succesvol. Of succesvol zonder Bas, moet toch ook kunnen.
Het gedenk van Bas begint nu door te werken; dat is leuk om te merken. Maar je hebt Bas niet persé nodig, hoor. Ik vind het wel jammer dat jij niet meer schrijft, maar ja, het is niet anders. Groetjes Hanneke.
We bloggen al zo lang, Thé, ik denk dat we er een beetje klaar mee zijn. Of toch niet? Nou ja….. En jij zit geloof ik ook nog op FB?
Ja, ik zit ook op FB. Maar dat is niet te vergelijken. Je plaatst er wat foto’s of wat tekeningen enz. Is wel grappig, maar meer ook niet. Wel heb ik er leuke vrienden en vriendinnen, waardoor ik er niet zo gauw mee zal stoppen. Maar jij blogt nog aardig veel en enthousiast, toch?
Ik weet niet veel van FB. Foto’s boeien mij niet zo, dus ook bij bloggers die prachtige foto’s laten zien ben ik al lang afgehaakt. Wat moet je zeggen over een schitterende foto? Dat hij schitterend is….. Iets anders zou ik niet weten. Er waren vroeger veel meer interessante blogs vind ik. Die lievige neuzelblogjes over prulletjes en dingetjes die er uitzien alsof je in de Margriet zit te kijken: jeuk.
Die Bas. ik las ook iets van hem, een paar jaar geleden. Het was niet onaardig maar het meeste ben ik vergeten. 🙂
Ach Bertie, nou ja, dat heb ik met de meeste boeken.
Tja het is wat met dat schrijven. Ik componeer regelmatig een logje…. in mijn hoofd. Maar die vergeet ik dan weer. En jij zit te tekenen, schilderen en etsen en daar raak je ook je ei mee kwijt. Ik ook denk ik. Ik ken die Bas ook niet, nooit iets van gelezen. Ik lees ook weinig. Dwz ik lees heel de dag maar op internet. Meningen, nieuwtjes, misschien toch maar weer een boek pakken?
Ik lees altijd veel, weinig krant, maar veel boek. Heerlijk.
Meneer Foppe is heerlijk om te lezen! dat getob met een jas die niet meer open wil en dat dan ook nog de schuifwand klemvast komt te zitten. Geweldig, al krijg ik er een wat claustrofobisch gevoel bij. Welk boekje van Wim de Bie heb jij, staan daar veel meneer Foppes in
Ik las nu ‘meneer Foppe gaat over de rooie’. Is het enige boek wat één aaneensluitend verhaal is over meneer Foppe. Dat claustrofobische is niet zo gek, want Meneer Foppe ‘zijn favoriete, zelfbedachte zelfbedachte spreekwoord luidt: “Niets zo fijn als Binnenzijn’.
We zijn beiden lezers. fijn om weer titels door te krijgen. Ik heb toen ik van de kunstacademie kwam een boekenclub opgericht om mijn vriendinnen bij elkaar te houden, want kunst is een behoorlijk solistisch gebeuren. Tot op heden bestaat hij en het is hartstikke fijn, om op zo’n middag niet alleen wat persoonlijke gebeurtenissen te bespreken, maar ook een boek. Laatst las ik “Een tijdelijke vertelling”van Ruth Ozeki een heel bijzonder boek waarin de tijd een grote rol speelde en waarin heden en verleden met elkaar werden verweven evenals wetenschap en filosofie. Een aanrader Therese! Trouwens erg leuk om je blog geregeld te lezen!
Ik zal het noteren en zeker lezen als ik eraan kan komen. Wat leuk die vriendinnenclub.
Ik maak er geen tijd voor om te lezen, ik vul mijn dagen anders en kom toch tijd te kort.
Soms is het heel boeiend om een boek te lezen waarin je moet doorzetten. Die boeken blijven vaak wel lang in het geheugen zitten.
Ja, dat is waar. Ik las laatst Berlin Alexanderplatz, vond het een NAAR boek en nog steeds zit er veel van in mijn geheugen.