Een logeerpartijtje

Daar ben ik dan eindelijk weer. Ik had totaal geen tijd om te schrijven.  Onze kleinkinderen kwamen logeren en waren van plan eens flink te komen genieten bij ons en daarin wilden wij ze niet teleurstellen natuurlijk. Jammer was wel dat het weer niet zo meewerkte.  Maandag zou de beste dag zijn en daarom gingen wij onverwijld naar Artis. Inderdaad, op wat spatjes na, was het aardig weer. Natuurlijk hebben we bijna alle dieren gezien. Alleen het aquarium bewaren we voor een volgende keer. Daarvoor waren wij zelf te moe geworden. Die kinderen renden maar door, even uitrusten was er niet bij. In de buurt van de zeeleeuwen zei ik: “Dadelijk ga ik daar tien minuten uitrusten, ik zit daar en blijf zitten, jullie kunnen rondlopen en de zeeleeuwen ook onder water zien zwemmen, maar vraag mij niks, ik rust!”   En zowaar, dat deden ze. Ze vonden het een prachtige dierentuin. Jammer dat er geen tijgers waren… daar stond tegenover dat er dieren waren die ze nog nooit gezien hadden. Kortom genieten!

   

Ik zelf genoot dubbel want de tuin was nu op zijn mooist, met prachtige kleuren bollen, azalea’s, rododendrons en bomen met bloesem.  Wat hebben zij verder nog gedaan? Een mooi cadeautje voor papa gemaakt, die tegelijk met de koning jarig is. Wij hebben héél veel spelletjes Piraat gespeeld, waarin behoorlijk vals gespeeld werd. Het duurde een tijd voordat wij het  doorhadden en dat omdat Rein zichzelf verraadde. Nou moe, wie had dat nu van onze kleinkinderen gedacht? En nu zijn ze weer thuis. IK hoop dat ze het leuk gevonden hebben. Wij vinden het heerlijk rustig, hebben weer tijd voor ons zelf, hoeven geen verhaaltjes voor te lezen, geen Piraat meer spelen… toch wel jammer.

Advertentie

Symboliek

Het is weer voorbij, die kermis, beste lezers. We hebben het weer overleefd. Er is weinig gesneuveld, voor zover ik weet. Wij kunnen weer opgelucht ademhalen. De jongens en meisjes zitten weer op school, waarschijnlijk uitgeput en met een knots van een kater. Nou ja, dat gaat snel weer over. Zaterdag staan ze waarschijnlijk weer vrolijk te dansen in de disco. Vroeger –heb ik gehoord- was de kermis het enige feest in ieder west-fries dorp, waarvoor het hele jaar gespaard werd. En misschien vindt men dat nog steeds. Met mooi weer zie je het hele dorp buiten zitten met stapels  kratten bier naast zich en de mensen gaan bij elkaar ‘een kermisborrel’ halen. Wij zijn geen echte West-Friezen en kunnen er maar niet aan wennen, hoewel ik toch een Brabantse ben en het Carnaval vaak gevierd heb, vroeger dan. Ik stond vanochtend  even voor het raam wat te dromen, toen er plotseling een grote oranje vrachtwagen langs reed van de firma Boels met erop twee gehuurde oranje Wc’s, die terug gingen. De buurman had zijn feest groots aangepakt en met al dat bier, u begrijpt wel… Ik was net te laat met fotograferen helaas, want ik vond het een pracht van een symboliek. Ziet u het toch voor u? En vandaag neem ik eens een dagje vakantie. Ik maak er een luie dag van en ga alleen dingen doen waarin ik zin heb. Ik ben er zelf benieuwd naar.

De hoogste tijd

“Kwaster” zei ik, “kijk toch eens, ik zit hier nu al dagen in Brabant appeltaart te eten (zie vorig logje). Ik word zo rond als een tonnetje. Het wordt hoog tijd voor een nieuw logje, vind je niet?”  Ja, dat vond Kwaster ook.  En hier komt het dan.

Ik had gisteren een heel gezellige eerste Paasdag. Er zijn wel eens van die dagen dat alles rustig en gewoon is, maar toch zo zonder enige wanklank en met veel plezier dat het een bijna perfecte dag is. En dat was het gisteren. Wij (Kwaster, zoon M. en ik) deden waar we zin in hadden, wij lazen wat, de mannen keken naar de formule 1 race –er werd veel gebotst, ook door Max- en ik maakte een etsje.

Ik noem het nu wel rustig, maar in ons dorp is het ieder jaar met Pasen kermis. En geen gewone kermis, maar meer een drankfestijn. Schuin aan de overkant staat het Vereenigingsgebouw en daar is het vier dagen feest. Wat er binnen gebeurt kunnen wij niet zien, maar er komen heel veel jongelui op af en die staan –sommigen dan- al om negen uur buiten te gillen en te lallen en de doorzetters houden dit wel vol tot drie uur in de nacht. Daarnaast geven overdag mensen een ‘kermisborrel’. Je ziet ze al dagen tevoren sjouwen met kratten bier. Dus waarschijnlijk zijn de bezoekers aan het Vereenigingsgebouw al wel wat aangeschoten.

Er zijn jaren geweest dat wij ons rot ergerden, maar dit jaar deden wij alsof er niets aan de hand was. Alleen Boeli had er last van, want zelfs voor zijn kattenluik zaten mensen luid  te ‘feesten’. Hij ziet er zo stoer uit, maar diep in zijn kattenlijf is hij eigenlijk een bangerd. Kwaster heeft hem een paar keer naar buiten vergezeld en dat vond hij wel heel veilig. Twee dagen zijn wij al door; twee hebben wij er nog voor de boeg. Meestal loopt het bezoekersaantal dinsdag aardig terug, want ja, sommigen houden het niet vol.

En wij? Wij zijn dolblij als het afgelopen is en er niets noemenswaardigs vernield is. Goed, er liggen veel scherven van kapotte flesjes en glazen, maar het is te hopen dat het daarbij blijft. Intussen houden wij de moed erin, nog twee avonden maar en dan is het afgelopen met de pret.

Het moest van ons moeder

Wat moest er van ons moeder?  Eén keer per jaar een familiedag houden en nog wel op haar kosten. Zij had hiervoor een speciaal potje gereserveerd. Iedere keer is de beurt aan een ander om wat te organiseren. Het eerste jaar dat echtgenoot en ik het deden, liep het allemaal nogal soepel, als ik mij goed herinner. Dit keer waren wij opnieuw aan de beurt en wij dachten dan ook optimistisch: “Dat zal wel lukken, wel ja, zo moeilijk is dat niet!”  Het enige is dat we iets moeten vinden dat leuk is voor jong en oud. Daar dachten wij dus over en als vanzelf diende het zich aan. Ik las op Facebook dat iemand een wandeling had gemaakt samen met andere mensen onder leiding van een boswachter vlakbij ons geboortedorp. Dat het daar erg mooi is, wist ik nog en nu schijnt het nog mooier te zijn geworden. Ik kreeg van de betreffende persoon allerlei informatie en wij besloten daar zelf eerst  te gaan kijken. Of we daar in de buurt wat konden drinken en later een hapje eten –gewoon én vegetarisch- of we een beetje afgezonderd konden zitten en vooral of het sfeervol was.

En ja, dat was allemaal goed, mooi gelegen in het bos. Ideaal voor de kinderen om daar lekker te kunnen rotzooien, zeg maar, blubber, gras en bomen aanwezig, wat wil je nog meer als gezond kind?  Wij ouderen kunnen dan rustig wat kletsen, zo stelde ik mij voor. Dat kan ook allemaal en de meesten vonden het ook een heel goed plan, maar…  wanneer?  Het gebeuren zou plaats vinden rond 1 juni, de trouwdag van onze ouders. Dat hadden wij zelf destijds afgesproken. Dus stelden wij een datum voor, zaterdag 27 mei. Nee, dan was er toevallig de doop van het jongste kleinkind in Aken en de stam van broer J. viel dan uit. Toen kozen wij twee data, dat was misschien beter. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, wij mailden en wij mailden en nu hebben wij een datum plus dat wij het nog konden veranderen bij dat leuke restaurant. Even was ik nog bang dat het een familiewinterdag zou worden, maar nee. Organiseren is niet mijn sterkste kant, dát heb ik nu wel gemerkt. Nu nog duimen voor mooi weer, dat is al wat we doen kunnen.

Help wat gebeurt hier?

Wat is hier aan de hand? Moord en doodslag in onze huiskamer? Broer en zus in gevecht? Vader probeert de knokkende kinderen uit elkaar te halen  of wat??  Oeijoejoei … nadere berichten over de afloop volgen morgen.

Update:  Ja Fialas, heeft het goed. Ik snapte zelf ook niet zo wat er gebeurde. Opeens was daar een lawaai, “kom mee”, riep Papa Aron. “Nee, wij blijven hier bij Oma en Opa”, riep Rein. “Ja, dat doen wij Papa” riep ook Mare. En Papa trok aan Rein zijn voeten, die zich vastklampte aan zijn zus, die heel sterk is geworden van al dat turnen en dwarsfluitspelen. En vlak Rein ook niet uit, een beste keeper bij voetbal én gitaarspeler. Wie heeft nu voor een oplossing gezorgd? Mama Linda en ik, Oma. Ze mogen in de Meivakantie komen logeren en dan gaan we knutselen en spelletjes doen, ook op de computer, schilderen en etsen en filmpjes kijken en ergens naar toe. We zullen ons best vermaken. Knap van Fialas, dat zij dat zo goed geraden heeft. Hiep hiep hiep HOERA!