Gisteren was ik naar Artis. Het was prachtig weer en afgezien van alle dieren en mensen daar, maakte ik drie bijzondere gebeurtenissen mee, die ik nog nooit in het echt gezien had. Het eerste was dat ik de olifanten nu zag zwemmen. Moe stond vredig aan de kant van de takken te eten, maar haar beide dochters vermaakten zich in het water. Ik had het wel op een filmpje van Artis gezien, maar nu in het echt en dat is toch heel wat spannender. Grote zus zwom blij heen en weer en de kleine durft nog niet zo diep. Zij vermaakt zich aan de rand van het water. Een feest om te zien: zij gaat er bij liggen, zij zit op haar achterste –een koddig gezicht- zij pakt water met haar slurf en sproeit dat in het rond. Ik heb een hele tijd staan kijken.
Het tweede was op het eerste gezicht een standbeeld, maar nee, het bewoog. Zo iets had ik ook nog nooit gezien. Het was een reiger die de binnenkant van zijn vleugels liet drogen. Reigers zullen dat toch wel eens vaker doen, maar dit was nieuw voor mij.
Ik zag leuke kinderen en vrolijk geklede moeders en oma’s en daar dacht ik aan, toen ik het volgende meemaakte. Er kwam iets wapperend donkers aan, die ook de tuin wilde bezoeken. Zwart van boven naar beneden, alleen twee piepkleine gaatjes ter hoogte van de ogen. Ik vond het ronduit griezelig.
Ik durfde ook geen foto te maken hoewel ik dat graag gedaan had. Ik had zo’n figuur nog nooit in het echt gezien. Brrrr…echt eng, als je helemaal NIETS van iemand ziet. Toen ik in de tram zat, dacht ik nog even aan al die vrouwen in vrolijk gekleurde kleding, die ik in Artis had gezien. Ik vind Allah en zijn profeet wel erge zwartkijkers, hoor.
mooi getekend, die ingepakte vrouw, weet je dat ze ook niet mogen zingen? Praten ook niet. Want de stem van een vrouw kan eenman in verleiding brengen en dan is het haar schuld als hij naar de hel gaat.
(citaat van een indonesch meisje dat thuis ook stevige hoofddoek omdoet, omdat haar vader anders naar de hel zou gaan.)
Maar de badderende olifantjes hebben je toch een prachtige dag bezorgd.
Nee, dat wist ik niet, van dat zingen en dat praten. Dus als dochter kan je nooit met je vader een gesprek voeren én als echtgenote ook niet????
Ja, ik heb genoten van de olifanten. Op Facebook heb ik ook een filmpje geplaatst, zo leuk die kleine.
Dat waren weer mooie tekeningen!. Jammer, dat net als die vrouw zo ingepakt moet lopen in die warmte. Wel mooi getekend Therese!
Ik zie ook liever de gekleurde dames hoor. Dat van die reiger is ook nieuw voor mij. Aalscholvers zie je w vaak wijduit met hun vleugels zitten.
Ik krijg zin om ook naar Artis te gaan. Ik word blij van je verhaal en je foto’s, behalve dan die ene waar je geen foto van durfde te maken.
Ik heb eens een boerka gezien in Helsinki, erg eng ziet dat er uit, ook omdat we het niet gewend zijn. Leuk lijkt me zoiets niet, maar dat is geloof sowieso al niet.