Herfstig in Artis

Afgelopen vrijdag was ik weer eens in Artis. Het zou goed weer worden, maar… nee, het regende een beetje.

Misschien daarom zag het er wat herfstig uit en was het rustiger dan bij mooi weer. Ik had een heel fijne dag, moet ik u zeggen.

Ik heb heel mooie foto’s gemaakt, meerdere  leuke filmpjes, de bomen kleurden fraai en er bloeiden toch nog heel wat. Ook daarvan heb ik foto’s gemaakt. Ik maak er maar een fotoblogje van. De zwarte kuifmakaken zaten met z’n vijfjes gezellig in een lieflijk kluitje bij elkaar, de olifanten stonden achter een hek te wachten op hun portie groente uit de eetbare tuin, de beverratten genoten en knaagden druk op hun wortels en andijvie. Kortom iedereen was tevreden en genoot op zijn of haar manier.

Advertentie

Een klein filosoofje

Ik heb altijd zo’n bewondering voor grote filosofen, echte denkers, weet u wel? Er zijn er van heel lang geleden, Socrates bijvoorbeeld, ook moderne, in mijn jeugd dan, Sartre, Jean Paul. Wij lazen hem stiekem omdat wij dachten dat hij verboden was door de kerk. Nu is hij, geloof  ik, al weer zowat vergeten. En pas, gister namelijk,  is een jonge vriendin, gepromoveerd, cum laude nog wel, in de filosofie.  Zij was al drs, maar nu is zij dr. Wat knap, nog zo jong en nu al doctor. En zij denkt én schrijft over de rechten van dieren.

En opeens dacht ik: zij heeft iets belangrijks gemeen met een schrijver die ik graag lees: Toon Tellegen. Pas las ik nog van hem: ‘Bijna iedereen kon omvallen’. Deze schrijver filosofeert er op zijn manier op los én het gaat over dieren. Over de eekhoorn en de mier, die dikke vrienden zijn, over de olifant, over de reiger, die NIET kon omvallen, over de walvis en over de leeuw. Ik noem maar wat voorbeelden. Ik vind het geweldig geschreven en al lezende voel ik mij een piepklein filosoofje, nee geen drs. En zeker geen dr. Maar toch… er staan heel wijze maar ook geestige waarheden in zijn boeken. Ik citeer hier een klein stukje:: …(gaat over de eekhoorn en de olifant, die aan de lamp van de eekhoorn zwaaide )…  ‘Daarna aten zij zoete boomschors en spraken over de oceaan of over dieren die vaak jarig waren en anderen die dat nooit waren…’. Voelt u een beetje de vergelijking.  Dus wilt u ook een mini-filosoofje worden én tegelijk glimlachend heel gelukkig zijn, lees dan zijn boeken, vooral de dieren verhalen is mijn advies. Het is ook heel leerzaam voor kinderen; men kan niet vroeg genoeg wat filosofie naar binnen krijgen.

Een soort kookworkshop

Kent u de Hello Fresh maaltijden, koken uit een box a.h.w.? Ik zal het toch maar uitleggen. Je kunt bijvoorbeeld drie maaltijden per week bestellen. Dan doen zij alle benodigdheden hartstikke vers in een doos en sturen dat naar je op. Niet voor niks natuurlijk, maar daar hebben we het nu niet over. Ik had de reclame gezien, op een logje van Wieneke gelezen hoe leuk en lekker het was en dacht er nog even over.  Toen kreeg ik tot mijn verrassing bericht van haar dat ze als goede klant drie mensen zo’n doos mocht schenken en ik was een van de gelukkigen. Dus vorige week gingen Hans en ik samen aan de slag. Eerst zou ik het alleen doen, maar gelukkig kwam hij mij helpen. Als ik het alleen gedaan had, zou het een heel andere maaltijd geworden zijn, vrees ik. Ik verwarde de Turkse peper met de Spaanse enzovoort. Bovendien moet je voor twee personen alles met twee vermenigvuldigen. Dat lijkt logisch, maar toch vergat zelfs Hans dat een keer bijna. Maar alles is gelukt. Wij hebben smakelijk gegeten, maar vooral hebben wij veel lol gehad. Het leek echt wel op een workshop en het is reuze spannend of het er zo uit komt te zien als op het plaatje. Niet alleen dat je geen boodschappen hoeft te doen, is fijn maar vooral dat je niet hoeft te piekeren van “wat zullen we nu weer eens eten?” én dat er gerechten bijzitten die je nog nooit hebt gemaakt. Ik ben eigenlijk wel apetrots, hoor.

Een plaatje

Een  kort logje. Ik wil namelijk hier ook wat van mijn etsen laten zien. het geheel staat in een album op Facebook,  Ik ben voornamelijk bezig met het thema Artis en niet alleen de dieren worden afgebeeld maar ook de bezoekers, kinderen, bloemen,bomen, de eetbare tuin, oppassers en zo alles wat erbij komt kijken.

Hier een meisje met een hoed, bij de pelikanenvijver, dat is mijn meest recente ets. Binnenkort zal ik hier nog wat meer plaatsen. U kunt natuurlijk ook kijken in het album op Facebook: ‘droge naald etsen’. Ik heb er al honderd- één gemaakt, leuk hè? Ze zijn allemaal te koop, maar dat tussen haakjes.

 Een lichte en een donkerder druk.

Nog pas …

Nog pas schreef ik over de natuur en liet daarbij wat van mijn foto’s zien en die gingen allemaal over de zomer. En nu is het opeens herfstig en dat terwijl het nog lang geen 21 september is. Waar is het vijfde seizoen, een mooie nazomer, waarin een mens zich zóóóó gelukkig voelt? Gisteren regende het de hele dag en hard ook nog. Vanmorgen idem dito. Nu schijnt hier even de zon, maar dat zal niet lang duren. Eergisteren vond ik mijn eerste kastanje, er liggen al heel wat bladeren op de grond, het ruikt herfstig en de mensen hebben een chagrijnig najaarsgezicht, tenminste hier, maar dat zal elders ook wel zo zijn. Het barst van de spinnen (sorry Hermieneke) die met een vergenoegd gezicht hun webben aan het weven zijn. Oké oké, het is nu eenmaal hún seizoen en dat gun ik ze best.  Dat ze vooral veel muggen mogen opeten, die loeders. De muggen, bedoel ik. Enfin, u merkt wel dat ik ook niet mijn vrolijke zelf ben, als totaal onverwacht dit soort dingen mij zo sneaky overvallen.

En dan lees ik maar eens een gedicht van Kloos nog wel en wat staat daar: …”ik ween om bloemen in de knop gebroken, en vóór den uchtend van haar bloei vergaan… enzovoort; u kent het wel en dan denk ik ‘O wat droef, wat vreselijk treurig. Nou ja, let u maar niet op mij, zou ik zeggen. Ik heb wat last van het wisselen der seizoenen; kan ik niks aan doen.