Ik had deze week met een oude vriendin (Sophia) én háár vriendin een heel leuke dag in Amsterdam. We zouden elkaar ontmoeten in de Oude Kerk, die ik nog nooit gezien had. Ik was wat eerder en keek alvast wat rond. “HA THERESE…” schalde het door de kerk en ik werd innig omhelsd. Wat een warm onthaal. We hadden elkaar ook al heel lang niet gezien. Zij woont bij Maastricht, het laagste puntje van Nederland en ik in de kop van N. Holland. Ja kijk, dan loop je niet bij elkaar de deur plat.
Er was daar een tentoonstelling van een Indonesische kunstenaar, best wel de moeite maar die kerk, tjonge wat een pracht van een gebouw. Ik las dat het het oudste gebouw van Nederland is. Normaal ga ik echt niet elke kerk in, maar van deze heb ik erg genoten. Het heeft een donker houten gewelf, wat mooi afsteekt bij het wit van de muren. Als u er ooit in de buurt bent, zeker gaan kijken is mijn advies. Daarna gingen wij een wandeling maken in Sophia’s oude buurtje, in de Pijp. Zij kan al wandelend boeiend vertellen. We hebben gezien waar ze woonde, haar oude school en de trap die ze afdaalde toen ze ging trouwen. Leuk hè? Daarna liepen wij het Sarphatipark in, waar zij als kind speelde. Het park is genoemd naar dokter Sarphati, een Joodse socialistische huisarts, een zeer geliefd persoon bij zijn patiënten. In de oorlog toen de dokter al gestorven was nota bene, moest het park van de Duitsers anders gaan heten, maar nu heet het al lang weer zo en er staat een groot monument voor hem. We liepen nog even over de Albert Cuyp en daarna gingen we gezellig wat eten bij ‘een Chinees’ op de Ceintuurbaan. Het was oergezellig, vond ik.O ja, de tram naar Centraal zat bomvol, want ergens was lijn 17 uit de rails gelopen. Griezelig, maar gelukkig was het goed afgelopen, las ik later. We hebben nog voor een volgende keer Artis en de Hermitage op ons lijstje staan. Ik verheug mij er op!
Thérèse Aarts 