Het staartje van 2018

Hoe gaat u het oude jaar uit?  Ik heb dit jaar o.a. beëindigd met een bijzonder feest,beste mensen.  Een WINTERFEEST bij onze lieve vriend Gerrit (die van het IJsselmeer  en de volle maan, weet u nog?)  Alle genodigde paren worden verzocht wat lekkers voor 3 personen mee te nemen, in dit speciale geval winterkost en Gerrit trakteert dan op een voortreffelijke wijn. Hans (Kwaster)  had ‘draadjesvlees’ gemaakt en ‘Waalse raasdonders’.  Nee,doet u geen moeite,  het is in geen enkel kookboek te vinden.  Kent u het boek Otje van Annie Schmidt? Daarin staan Kaapse raasdonders en Hans zijn gerecht is een variatie erop, met allerlei bonen, meer weet ik ook niet. Het is een voortreffelijk recept. Wij waren ietwat verlaat en toen wij binnen kwamen, stond de grote tafel al bijna helemaal vol. Het leek op ‘water naar de zee dragen’. Je wist bijna niet waar je aan moest beginnen, zeg. Men zag mij met verbazing rondkijken, waarop iedereen probeerde zijn eigen kook- of baksel het meest aan te bevelen, haha. Dat maakte het er niet gemakkelijker op. Eerst dan maar een slokje wijn, proosten op onze gastheer en een toastje met eiersalade. En muziek? Ja hoor, die was er ook. Hoe die mensen toch aan zulke prachtige stemmen komen… en zo mooi op een concertina kunnen spelen, om maar één voorbeeld te noemen… geweldig hoor.

Na het feest kwam Kerst –dat heb ik al beschreven – en verder ach een beetje tekenen, een beetje dit en een beetje dat, ik weet het niet precies meer. Wel weet ik dat het vandaag Oudjaar is. We zijn maar met z’n drietjes, want morgen op 1 januari is er al weer een kleinzoon jarig en gaan wij naar Gorinchem. Welnu lieve mensen, een heel prettige avond gewenst en dit is mijn wens voor het nieuwe jaar.

Voor vrienden en familie,
Laten we allemaal zoals dit schaap, om 12 uur voorzichtig onder het hek doorkruipen, naar een nieuw jaar met groener gras, met wittere wolkjes, met geregeld ’s nachts een buitje regen en vooral veel dingen waar hartelijk om te lachen valt. Zo’n 2019 dus.

Advertentie

Nog wat kunstkatten

Nog even wat aanvulling op de overige katten bij 10 minuten Schetsen. Ik vermoed zo dat dit de laatste zijn.

en…

Achtereenvolgens Heijboer (in zijn late jaren), Paul Cézanne, Georg Baselitz en… Michelangelo.

En eventueel één van mijn eigen Boeli’s.

Wat zei het weerbericht?

Afgelopen maandag hoorde ik de weervrouw, die ons vertelde, dat dinsdag de laatste dag deze week zou zijn zonder regen, ook zonder zon weliswaar, maar voor de winter een mooie dag. Zo iets concludeerde ik uit haar voorspelling . Ik nam het kloeke besluit om dan ook naar Artis te gaan. Ik had voordat ik naar bed ging mijn camera opgeladen en zo kon ik rustig gaan slapen. De volgende dag zat ik inderdaad –slechts een tikkeltje te laat- in de trein. En mensen, wat was dat een heerlijke dag. Het was er, voor Artis dan,  lekker rustig en een zalig temperatuurtje. Ik sprak een paar mensen zomaar, dat gebeurt daar, en zij zeiden letterlijk wat ik alleen maar dacht: wat een heerlijke dag, hè? Ik beaamde dat volmondig. En zo ontmoette ik menig gelukkig menspersoon…

Enfin, ik zag de ezels een wandelingetje maken met hun verzorgers –leuk hè?-  ik stond bij de Japanse makaken op de apenrots, die druk met hun kerstboom bezig waren, ik keek lang bij de olifanten, die zo verliefd zijn, ook heb ik moeder gorilla met haar jonkie gezien –zo schattig- ik zag nog veel in bloei staan en ik zag veel groeien in de eetbare tuinen.

Ik maakte wat foto’s, niet veel, dacht ik, maar het waren er toch weer boven de 200 stuks. Ik moet dit in de winter gewoon vaker doen. Ik kwam helemaal voldaan met een frisse neus thuis én een zeer opgeruimd humeur. Eén dag in mijn dierentuin en ik kan weer overal tegen. Mooi hè?

Via de laatste foto wens ik al mijn Weblog- en Face Bookvrienden fijne feestdagen en vooral een goed 2019.

Helemaal door het dolle…

Nu even niet over de kerst. Nou, eventjes dan. De bomen staan, een echte in de huiskamer, vol met gebreid en gehaakt spul. Een andere (kunst) in de gang, voor het genoegen van de andere kunstenaars, met gekleurde ballen. Een beetje op z’n Belgisch, zou mijn moeder gezegd kunnen hebben. Verder ben ik flink aan het opruimen, heb servetten en nieuwe kandelaars gekocht.

Maar wat ik u graag wil vertellen is het volgende: voor 10 minuten Schetsen, een tekenclub op FB, tekende ik voor de grap Boeli in primaire kleuren en noemde die ‘de kat van Piet’.

Mijn lieve teken- en reisvriendin Martine moest daar zo om lachen en ging meteen aan de slag en tekende een Modigliani-kat. Natuurlijk kon Hans dat niet op zich laten zetten en produceerde een prachtige slap over een tafel hangende Dali-kat. Nu was het hek van de dam. Diverse andere leden gingen een ‘kunstkat’ tekenen of schilderen. Peter F. en Hans leken wel een wedstrijd te houden en er kwamen veel kunstkatten te voorschijn. Martine en ik bleven het ook leuk vinden en diverse andere leden ook. Het eerste wat Hans en ik tegen elkaar zeiden ’s ochtends was zo iets als: “Ik ga een Degasbeest doen, ja een dansende kat” en Hans: “Leuk. Ik dacht aan een Hopper-kat, is wel moeilijk”.

En er kwamen veel kunstenaars langs, te veel om op te noemen. Een ander lid, die goed op de computer is, onze Margo  D., bood aan de katten in een album te zetten. Zij heeft momenteel haar handen vol, want de ene na de andere komt binnen. Leden, die pas lid zijn geworden, begrijpen het niet helemaal en tekenen zomaar een kat –niet geïnspireerd op- maar mooie katten, geinige katten, grapjes over katten enzovoort. Maar de kunstkatten overheersen toch nog steeds. Ik zal u hier mijn eigen katten laten zien; is leuk voor mijn weblogdagboek. De andere kunt u bij Face Book zien, want het is een openbare groep, dus iedereen kan kijken. Enige kennis van de kunstgeschiedenis is daarbij handig, maar niet noodzakelijk. Bovendien is daar altijd nog Google, in geval van nood.Een hint bijvoorbeeld Charlotte Mutsaers zit met een kat, maar is in het echt een fervent hondenliefhebster. Zo kan dat vaker zijn.

De laatste drie zijn Miro, Kees van Dongen en Picasso in zijn blauwe periode.

 

Even over december…

Sinterklaas hebben we gelukkig achter de rug. De kop is eraf, zeg maar, van die zogenaamde feestmaand. Vroeger dacht ik nog wel eens:  “Ja hela hola, ik doe er niet aan mee, ze kunnen mij wat”. Maar ja, dan krijg je kinderen en die willen een boom met opeetbare kerstkransjes en eigenlijk ook wel een cadeautje eronder. En nu zijn er kleinkinderen, die vonden onze kunstboom al helemaal niks en aan mijn zelf gebreide prachtige figuren in de kerststal vonden zij ook niet zo veel aan, omdat ze er van mij niet mee mochten spelen. Nou ja, ik hou er niet van,van al die drukte. En hoe kom ik nu de kerstdagen door? Dit jaar dacht ik weer eens heel positief, zo van: “ik pak het groots aan, ik koop weer een echte boom –de kunstboom heeft het trouwens begeven- ik heb mijn profielfoto op Face Book met sterretjes versierd, ik zet de kerststallen op, ook die van Hans en plaats alle kerstversierselen die ik in de loop der jaren verzameld heb door de hele school”.  Ik doe dus de hele tijd alsof het dolle pret is en er vrede in mijn hartje is gedaald. Zo gaf ik de orgelman vandaag nog 50 cent bij wijze van een echte kerstgedachte. Dit alles hoop ik vol te houden tot en met Rein zijn verjaardag op 1 januari en dan ga ik misschien met echtgenoot op mijn verjaardag  (4 jan.) er even tussen uit. Zo had ik het ongeveer gedacht. Het kan zijn dat ik toch een keertje in huilen uitbarst; zeer waarschijnlijk zelfs, maar ook dat is niet erg, MITS men mij dan heel lief komt troosten. Enfin, samengevat de boom staat in de gang; die gaan wij morgen opzetten en versieren. De rest kan ik  wel alleen, lijkt mij. Misschien sla ik het zelf maken ener kerstkaart wel over dit jaar. Anders wordt het mij nu al te veel. Hoe doen jullie dat met de feestdagen? Vertel het mij maar rustig.

Haha, dát was nog eens lachen

Zoals u wel of niet weet – dat kan ook- , ben ik lid en nu zelfs beheerder van de groep genaamd 10 min. Schetsen!  Het is een leuke gevarieerde groep. Sommigen beginnen pas met tekenen en er zijn er ook bij die geweldige profs zijn en alles wat daar tussen zit. Het zijn ook heel verschillende schetsen die gemaakt worden:  portretjes, mensen, modeltekeningen, landschappen, dieren en noem maar op. Laatst, toen ik net een heel vervelende dag had en ik nogal treurig was geworden, keek ik plichtsgetrouw naar de pagina, of zich nog nieuwe leden aangemeld hadden en of er nog nieuwe tekeningen geplaatst waren. En toen zag ik het volgende:

Thieu Dujardin: Een paard! Makkelijk, hij staat daar maar niets te doen en is mooi.
Thérèse Aarts: Een prettig model dus. Mooie tekening Thieu!
Hans Christiaan de Vries: Mooie tekening Thieu Dujardin, maar een paard staat nooit “niets te doen”. Het paard houdt zijn omgeving nauwlettend in de gaten en probeert na te denken over het leven als paard.
Nou, beste lezers, daar moest ik toch zo verschrikkelijk om lachen. En soms nog steeds, haha!