U kent dat wel hè als de zon op je horloge schijnt, dat dat dan op de vloer schijnt en beweegt, snel of langzaam net zoals jijzelf wilt dat het beweegt. En wie vindt dat nu leuk? De poes. Boeli kan er geen genoeg van krijgen. Hij probeert allerlei slimmigheden om dat ding toch maar te pakken te krijgen. Hij loert, doodstil zittend en springt er dan met een snelle sprong erheen. Net mis. Jammer. Dan anders. Ja, daar komt-ie; nu een sprong uit de hoogte, er bovenop. Weg is dat ding weer. Ik moet lachen en Boeli wordt steeds feller. Tot hij in de waterbak stapt. Dat is schrikken. Nou, even uitrusten dan maar. Laat het vrouwtje de boel maar opdweilen… Kijk, daar ligt Boeli dan. Wat een prachtige schaduwen geeft dat. Jammer dat hij het zelf niet kan zien. Of toch?
Thérèse Aarts 
Prachtig logje Thérèse!
Dank je Irene.
Dat heb je mooi beschreven!
Ik heb mee genoten van jouw lol en die van Boeli in dit verhaal, leuk!
Bleven mensen ook maar zo speels, daar ontbreekt het vaak aan 😉
Je hebt het prachtig omschreven! Beeldend, en wel herkenbaar.
zeker nog niet zo oud, die speelse Boelie van jou? Mijn Dolly is die leeftijd allang te boven, al heeft ze gisteren met een luie langzame poot mijn haakwerk gepakt, Ze kreeg haar nagels er niet meer uit en raakte daar lichtelijk van in paniek. Ze heeft nu haar eigen bolletje wol, maar dat is niet leuk, het is pas leuk als ik ermee ga haken.
Nou, haak jij toch speciaal een stukje voor haar van dat bolletje. Wie weet hoe zij geniet op haar oude dag
Heel herkenbaar. Anabel onze poes is ook zo’n jager.
Zo heb ik eens staan boenen op een “vlek” in het tapijt. 🤭
Hahaha, kan mij goed voorstellen, hoor! Groetjes.
Vluchtige dingen zoals schaduwen kunnen heel veel plezier oproepen.