Even wat uitleg

 Ik zal het proberen wat kort te houden. Een poos geleden ging alles goed met tekenen en schilderen, alleen moest ik oefenen voor mijn zgn. etalagebeen en dat ging beduidend minder. Soms leek het wat te vorderen, dan weer was het of ik opnieuw moest beginnen. En langzamerhand raakte ik nogal in de put: tekenen en schilderen lukte niet meer, schrijven en reageren op weblog, totaal geen zin meer in en zelfs 10 minuten tekenen deed ik nog maar af en toe. En zo sukkelde ik door. Ik kwam bij de vaatchirurg en die had zjn apparaten bekeken en werd helemaal enthousiast. “Veel beter dan de vorige keer. U hoeft niet terug te komen, hoor”. Dat was wel het laatste wat ik verwacht had. “Maar dokter”, zei ik, “ik loop nog net zo slecht…”  “Ja, bij mij  te zien, is alles prima. Door blijven lopen en bij de fysiotherapeut voorlopig blijven. Het beste mevrouw.”  Ik besloot nog eens een dappere poging te wagen en iedere dag een aardig stuk te lopen. Maar toen kwam er iets heel vervelends. Ik gleed akelig uit in de douche –ik had net zoals altijd heel voorzichtig gedaan- en vooral mijn hoofd moest het ontgelden. Er gingen de nodige hechtingen in, die er inmiddels weer uit zijn. Wat ben ik geschrokken, echt heel erg. Nu weten jullie in ieder geval waarom jullie zo weinig van mij hoorden. Ik hoop gauw weer op te knappen en het werk waaraan ik bezig was, weer op te vatten en met plezier, hoop ik.

Advertentie