Ik zal het proberen wat kort te houden. Een poos geleden ging alles goed met tekenen en schilderen, alleen moest ik oefenen voor mijn zgn. etalagebeen en dat ging beduidend minder. Soms leek het wat te vorderen, dan weer was het of ik opnieuw moest beginnen. En langzamerhand raakte ik nogal in de put: tekenen en schilderen lukte niet meer, schrijven en reageren op weblog, totaal geen zin meer in en zelfs 10 minuten tekenen deed ik nog maar af en toe. En zo sukkelde ik door. Ik kwam bij de vaatchirurg en die had zjn apparaten bekeken en werd helemaal enthousiast. “Veel beter dan de vorige keer. U hoeft niet terug te komen, hoor”. Dat was wel het laatste wat ik verwacht had. “Maar dokter”, zei ik, “ik loop nog net zo slecht…” “Ja, bij mij te zien, is alles prima. Door blijven lopen en bij de fysiotherapeut voorlopig blijven. Het beste mevrouw.” Ik besloot nog eens een dappere poging te wagen en iedere dag een aardig stuk te lopen. Maar toen kwam er iets heel vervelends. Ik gleed akelig uit in de douche –ik had net zoals altijd heel voorzichtig gedaan- en vooral mijn hoofd moest het ontgelden. Er gingen de nodige hechtingen in, die er inmiddels weer uit zijn. Wat ben ik geschrokken, echt heel erg. Nu weten jullie in ieder geval waarom jullie zo weinig van mij hoorden. Ik hoop gauw weer op te knappen en het werk waaraan ik bezig was, weer op te vatten en met plezier, hoop ik.
Thérèse Aarts
Just another WordPress.com site
Thérèse Aarts 
Het viel me op dat het hier zo stil was. Jammer dat dit moest gebeuren.
Veel beterschap gewenst in ieder geval en terug plezier in je bezigheden.
Acherm arme Thérèse, ik heb je wel gemist. Kom er maar gauw weer bovenop, het leven is veel nog steeds veel te leuk om in de lappenmand te zitten. Beterschap!
Och arme ziel toch!!! Ik had al zo’n gevoel dat je een beetje aan het sukkelen was. Het was hier inderdaad stil. Van een valpartij word je altijd onzeker. Toen ik vier jaar geleden over Lola heen donderde in de huiskamer en raar op mijn knie viel en ook nog gekneusde ribben had ben ik ook een tijdje ‘van de leg’ geweest. Zo sta je gewoon op je voeten en zo lig je kermend tegen de vlakte. Je schrikt je gek! Toch moet je je eroverheen zetten, maar dat valt helemaal niet mee. Het allerbeste voor jou, Thé.
Hè wat naar allemaal, net toen je zo goed op gang gekomen was met tekenen.
Oh wat naar Thérèse, je schrikt je rot! We moeten altijd erg uitkijken want als we vallen staan we niet zomaar eventjes weer op als toen we jong(er) waren. Ik heb niets gemerkt want was 2 weken met vakantie en dan kijk ik veel minder op Facebook enzo. Maar het komt echt weer goed hoor, gun je even de tijd om te herstellen. Leg een matje in je douche, als je dat nog niet hebt, een misschien zijn wat handgrepen ook geen overbodige luxe. Ik vind dat die trouwens standaard in iedere douche zouden moeten zitten.
Hou je taai en echt; alles sal reg kom!
Margo
O jé Thérèse, wat zul je geschrokken zijn. Eerst in de put zitten en dan dit weer.
Ziek goed uit hoor, dat is heel belangrijk, des te sterker sta je voor een nieuwe start.
(Natuurlijk ook goed voor de lezers.)
Lieve Thérèse, dat is niet niks allemaal. Maar wat stoer van je om nu verslag te doen.
Heel veel spoedig herstel toegewenst van ons beiden. Plus een beterschapskus.
Die gaat je vast en zeker helpen!
💋💋 Lieuwe en Joyce.
ik krijg plaatsvervangende koppijn ! maar ja, wat kan ik je zeggen: ik wens je beterschap toe en dat je weer blogjes kunt plaatsen want die waren altijd leuk
Ach Thérèse, wat een pech.. en als je met klachten naar een arts gaat verwacht je niet zo’n antwoord. Ik eens je een spoedig herstel en….kalmpjes aan lieve Thérèse.
Zo’n knap blog schrijven lijkt me een signaal, dat je weer aan de beterende hand bent. Tjonge wat een vervelende toestand is het geweest. Ik wens je sterkte bij je verdere herstel en beterschap!
Beterschap!
Hè wat een schrik en ellende. Hopelijk krabbel je weer op en kan je je bezigheden weer met plezier oppakken. Beterschap!!
lieve Treesje, mijn vreugde iets van je te horen wordt getemperd door de inhoud van dit bericht. Het is zo’n beetje wat ik had verwacht, waar ik bang voor was. Ik heb je erg gemist, al jarenlang hoor je bij mijn leven, een blog van jou is altijd een feestje, niet alleen door je geestige tekeningetjes maar ook vanwege de sprankelende taal waarmee je ze omgeeft. Hans, luister naar de wijze raad van Margo, leg een stroeve rubbermat in de douche en verwen haar maar goed, dan wordt ze snel weer de oude.
Rustig aan maar het komt wel weer goed, de zomer komt eraan, dat is goed voor benen 😀
Ja, het leven bestaat uit leuke en minder leuke dingen, dat is helaas niet anders. Maar je bent in elk geval nog niet verslagen!
Oei, dat is minder, ik wens je heel veel beterschap en hoop dat alles snel weer in orde komt.
Ik heb regelmatig even bij je gekeken, maar je was er niet. nu weet ik waarom. Ik hoop toch dat je de fut weer krijgt om zo af en toe iets van je te laten horen. Ik mis je.
Joehoeeee, volluk! Hoe gaat het nu met je, Thé? Ik vind het hier maar oorverdovend stil.
Lieve Therese.ik vroeg me al af waarom je al zo’n tijd afwezig bent op FB. NU snap ik het. Natuurlijk is, wat jou is overkomen zwaar kl…Maar volgens mij ben je een vechtertje dat niet bij de pakken neerzit. Ik wens je veel sterkte en moed om weer op de been te komen.