Bij deze wil ik iedereen ontzettend bedanken voor alle kaarten, bloemen, berichten op FB en Weblog en hoe dan ook. Het deed mij erg goed. En nu… wil iedereen graag weten hoe het nu met mij is. Het lijkt net of ik thuis aan het opknappen ben, maar alles is onzeker. Van het ziekenhuis hoorde ik officieel nog niets, behalve dat er met mijn hersens alles in orde is. A.s. vrijdag heb ik een afspraak met een specialist en dan zal ik alles te horen krijgen, lijkt mij. Wel ziet het er somber uit, naar wat ik hier en daar opving. Fijn was dat onze huisarts bij ons thuis gekomen is en daar hadden wij een heel goed gesprek mee. Hans zorgt zo lief voor mij, onze kinderen zijn bezorgd, kortom over liefde en steun heb ik niets te klagen, integendeel. En daarom , lieve mensen, proostte ik gisteren met man en zoon Martijn toch “op het leven”. Proost u met mij mee?
Thérèse Aarts 