Afscheid

Thérèse zal hier niet meer schrijven.
Op mij rust de taak om hier wat te schrijven.
Vanochtend hebben we afscheid genomen van haar lichaam.
Haar persoonlijkheid leeft voort. Voor sommigen zal zij een vage herinnering blijven. Voor mij blijft zij mijn wederhelft.
De ongelooflijk vele reactie op internet en de tientallen brieven en kaarten die wij hebben ontvangen blijven misschien nog enige tijd onbeantwoord. Maar laat ik alle schrijvers verzekeren dat het haar heel goed heeft gedaan en mij nog steeds troost.

Ik houd deze pagina nog zo lang mogelijk “in de lucht” zodat ook nieuwe bezoekers kunnen genieten van haar bijzondere kijk op het leven en de wereld waarin zij geleefd heeft.

Hans Christiaan de Vries

Advertentie

‘Een HOEFTNIXDAG’

Een  ‘HOEFTNIXDAG  Weet u wat dat is? Nee? Aan het eind van dit verhaaltje snapt u het helemaal. Ik had er zomaar gisteren zo één. Ik was een beetje laat opgestaan, ik nam een klein ontbijtje en ik begon alvast in een spiksplinternieuw boek. Een heerlijk begin van de dag. En dat voelde zo lekker, dat ik dacht: zou ik dat niet de hele dag mogen van mijzelf? Lezen, lezen, nu eens in het ene boek dan weer in het andere. De laatste tijd krijg ik wel eens zomaar slaap, beste lezers.  Dat zal de leeftijd zijn, denk ik dan en ga ik er tegen vechten. Maar nu –gisteren dus-  gaf ik er gewoon aan toe. Dat was ook al zo lekker. Dan werd ik wakker zonder enig schuldgevoel en las weer verder. En de afwas? Nou, laat die maar lekker staan!! Voor de frisse neus maakte ik wel even een wandelingetje en zakte bij terugkomst met dubbel plezier in mijn hoekje op de bank.  *gesnurk*

 

Kwaster vond het er zo aantrekkelijk uitzien dat hij hetzelfde kwam ‘doen’, een beetje nix, een puzzeltje maken, een muziekje lezen, een tijdschriftje doorbladeren, een hoofdstukje boek lezen en … een tukkie doen.  *snurk snurk*

 

Wilt u het ook graag eens proberen? Ik zal u wat tips geven. a. Je moet zo iets niet vooruit plannen, het overkomt je. b. Je zoekt je eigen lievelingsluiïgheden uit, niet die van mij dus. c. Degenen die nog moeten werken, kunnen het op een vakantiedag doen natuurlijk. Heerlijk midden op de camping gaan zitten, zodat je in alle rust (haha)  alle bedrijvigheid vanuit je stoel ongegeneerd kunt bekijken. Men komt dan geheid een praatje met je maken, tenminste ik had het er maar druk mee. Wordt het je te veel, ga dan lekker in je tent op je bedje liggen en doe de rits dicht van de slaapcabine. Roept men je toch (ja, heel onbeleefd) geen antwoord geven, desnoods alleen een snurkje.

Koning worden, oké, maar dan?

Daar ben ik opeens nieuwsgierig naar. Hoe koning Willem Alexander nu begint met koning-zijn.  Eerst slaapt hij uit natuurlijk, want voor hem was het een héél zware dag. Dat was hem ook aan te zien. Hij moest een lange redevoering uitspreken, op ferme toon en vooral flink en gedreven overkomen.  En een foutje is zo gemaakt natuurlijk. Stel dat je plotseling de hik krijgt of gaat stotteren wat je normaal nooit doet…het zou allemaal kunnen. En dat valt niet goed, hoor, zelfs niet bij de echte Oranjemensen. Zo iets mag gewoon niet. Maxima zal hem wel af en toe even een bemoedigend kneepje in zijn hand gegeven hebben, maar zelfs zij, gezeten in vol ornaat op die troon, kreeg een starre glimlach over zich. Een beetje alsof zij opeens een wassen beeld geworden was. Wat zullen zij opgelucht geweest zijn toen de hele boel achter de rug was.  Maar ná het uitslapen? Had  hij zijn bureau van te voren al wat op orde gemaakt of dacht hij dat later wel te doen? Ik denk eigenlijk het laatste. Zou hij goudkleurige paperclips aangeschaft hebben en al wat zo op een bureau hoort? Een gloednieuwe computer met in de agenda:  ‘1 mei 2013 ik  (of wij?) Willem Alexander ben nu koning. Eerste dag’. .. En dan een nog lege bladzijde, want de premier Mark Rutte zal toch al niet meteen op koffietijd aan komen zetten? Ja, daar ZIT je dan. Wat te doen? De post doornemen misschien? Nee, er ligt nog niks. En waar blijft de secretaris of had hij nu een secretaresse benoemd? Door al die spanning weet hij het niet meer. Dat is heel goed voor te stellen. En zit hij nu in prinses Beatrix haar werkpaleis of toch nog even gezellig, voorlopig in Wassenaar in die bossen? Vragen, vragen… daar lees ik nu helemaal niks over. Weet iemand daar misschien wat meer over? Wat doet een verse koning zo’n eerste halve dag? Héééé, misschien is hij wel een weblog begonnen…. Ja, ik ga eens gauw kijken bij W.A. van Buren. Hij lijkt mij namelijk niet iemand met een grote fantasie. Geeft niks, hoor. Je kunt niet alles hebben.  Ik zal eens gauw gaan speuren.