Afscheid

Thérèse zal hier niet meer schrijven.
Op mij rust de taak om hier wat te schrijven.
Vanochtend hebben we afscheid genomen van haar lichaam.
Haar persoonlijkheid leeft voort. Voor sommigen zal zij een vage herinnering blijven. Voor mij blijft zij mijn wederhelft.
De ongelooflijk vele reactie op internet en de tientallen brieven en kaarten die wij hebben ontvangen blijven misschien nog enige tijd onbeantwoord. Maar laat ik alle schrijvers verzekeren dat het haar heel goed heeft gedaan en mij nog steeds troost.

Ik houd deze pagina nog zo lang mogelijk “in de lucht” zodat ook nieuwe bezoekers kunnen genieten van haar bijzondere kijk op het leven en de wereld waarin zij geleefd heeft.

Hans Christiaan de Vries

Advertentie

Le voyage d úne livre

Al een behoorlijke tijd geleden raadde een FB-vriendin mij een boek aan: Een huis in Toscane. Aangezien ik geen lid meer ben van de bieb (wegens een onenigheid in het verleden, waarin ik het volste gelijk aan mijn kant had) moet ik altijd óf nieuw kopen óf van iemand lenen of tweedehands in een Kringloopwinkel of op Internet zoeken. Het laatste deden wij. Echtgenoot vond bij Boekwinkeltjes.nl een exemplaar voor… 0.95 cent. Tot onze verrassing woonde de eigenares in Frankrijk. Dat opsturen zal dan wel duur zijn, dachten wij. Maar nee, werd ons gezegd, het zou hetzelfde kosten als een verzending binnen Nederland. Oké, wij bestelden. Na een paar dagen kregen wij een vriendelijk bericht dat het nog wel een tijdje zou duren wegens drukte maar zo spoedig mogelijk zou het verstuurd worden. Het duurde een aantal dagen maar toen kregen wij weer een mailtje dat het boek ingepakt lag en er zat een foto bij van het pakje met een bende postzegels en erop geschreven met een viltstift LIVRE.  Erbij werd wel gezegd dat het 5 of 6 dagen zou duren. Wij vonden het wel grappig zo’n foto erbij en stuurden een mailtje terug. Het werd duidelijk een boek met een verhaal, leuk! Ik was nog in een mooi boek bezig en had dus geen haast en hoewel Kwaster iedere dag naar de brievenbus liep, hielp dat niet en duurde het inderdaad minstens 5 of 6 dagen. Maar toen was het er ook. Kwaster maakte een foto van een blije Thérèse en stuurde die samen met een mail dat het boek aangekomen was. De mevrouw , die zoals nu bleek zelf een boekwinkeltje had, schreef ons terug dat het haar een plezier deed dat alles goed gegaan was en dat het haar verheugde dat er iemand blij was met een boek. Het is bijna jammer dat de spanning eraf is en onze correspondentie is geëindigd. Het is trouwens een keurig boek en helemaal niet het vod dat ik eventueel verwacht had voor 95 cent.

Kringloopzaterdag

Dat doen wij nogal eens op zaterdag, kringloopsnuffelen, behalve Boeli dan, die liever thuis blijft. Wij hebben allemaal zo onze specialiteiten om te bekijken. Zoon M. zoekt vooral naar leuke dingen uit de jaren 70, Kwaster naar meesterschilderwerken uit de vorige eeuw of ouder en ik voornamelijk naar boeken en soms naar ‘antiek en brocante’.  Andere zoon A.-die minder vaak hier is-  kijkt naar speelgoed voor zijn kinderen en schoondochter L. ook en soms naar kinderkleren. Dat dus in het kort. Het kan namelijk ook heel goed gebeuren dat wie van ons ook met heel iets anders uit de winkel komt, een passend excuus reeds bij de hand.

En ik? Ik ben het ergste van allemaal. Zoon M. houdt mij daarom terdege in de gaten, vooral als ik een winkelmandje aan de arm heb.  Daar staat weer tegenover dat ze het jammer vinden als ik niet meega, want het is dan veel saaier. Want ik heb een nieuwe hobby: rariteiten, zeg maar. Ik heb ook een nieuwe tactiek, ik heb het mandje aan de arm, ik stop de gevonden kostbaarheid onder een paar boeken (à o.50 cent per stuk, alle boeken!!) en loop met mijn meest denkbare onschuldig gezicht richting kassa. M. heeft mij wel degelijk in de gaten, maar gauw vraag ik aan Kwaster hoe hij het vindt,  voor maar één euro… “O leuk” mompelt hij verstrooid. En de kogel is door de kerk, zeg maar. Intussen heb ik ook een zeer handige tafel gezien (met vier laden, dus met één grote veeg alles opgeruimd) én een antiekerige kast met geslepen glas erin, die mij heel passend leek voor op mijn atelier. Er kunnen namelijk heel wat kwasten en verven enzovoort achter dat glas. Mooi en vrolijk, leek mij dat. Maar zoon M. heeft mij weerhouden. Zo houden wij de spanning erin en te hoge kosten buiten. Verstandig.

 

Ha leesvoer en …

Afgelopen zaterdag deden wij een rondje Kringloop, d.w.z. dat wij (Kwaster, zoon M en ik) de drie in de buurt gelegen Kringloopwinkels bezochten. Ik zei nog dat ik eigenlijk geen tijd had vanwege huishoudelijke bezigheden (ben erg degelijk de laatste tijd, zomaar) maar men vond het zo gezellig als ik weer eens meeging, zodat ik mij gestreeld voelde en gauw voor de verleiding bezweek. Het werd een vruchtbare middag. Ik zal u vertellen waarom.

Sedert tijden zijn wij al op zoek naar een stel  (beetje) bij elkaar passende banken, maar het lukt maar niet. Plots zag ik twee roodbruine leren banken staan, precies nagenoeg bij elkaar passend, die nog prima zaten ook. Ook zoon M. kwam naar mij toe en vroeg of ik ze gezien had. De prijs was ook al zodanig dat wij dáár niet wakker van hoefden te liggen, dus wat lette ons, nietwaar? Er lag één persoon enigszins dwars, u kunt wel raden wie. Ik mocht het wel doen van hem, maar ja…? Toevallig zagen wij daar onze goede vriend Gerrit lopen (die van het IJsselmeer en de volle maan) en zijn vrouw Maartje.Wij omhelsden elkaar en  ik vroeg hun mening en vertelde het probleem. “DOEN!”, zei Gerrit resoluut en kijk, beste lezers, dát gaf voor mij de doorslag. Dinsdag worden ze bezorgd, ik ben benieuwd.

In de volgende Kringloop zag ik een doosje van speksteen, voor mijn verzameling á 0.30 cent. Leuk! Tot slot, in de laatste, wat overkwam mij daar? Ik zag een boek wat ik graag wilde lezen en nóg een en nóg een en al gauw had ik een lekker stapeltje bij elkaar. Ik had fijn een voorraadje leesvoer,zeg maar. Ach, de een hamstert dit en de ander dat. Mijn weekend kon niet meer stuk. Dat zijn nog eens mooie dingen voor de lezende mens!

Hoe sommige dingen gebeuren…

Ik had laatst op een vrijmarkt in Enkhuizen 10 oude kaarten gekocht van koningin Emma, prins Hendrik, prinses Wilhelmina enzovoort, 10 cent per stuk en ging er tevreden mee naar huis. Een weekje later kwam zoon M. op bezoek en hij had een hele stapel zeer oude ansichten bij zich, die hij in de loop der tijden op rommelmarkten gekocht had. Hij wilde ze eens gaan uitzoeken en een gedeelte wegdoen of verkopen. Het werden er te veel. Over die kaarten van hem vertel ik nog eens een andere keer, als ik het niet vergeet. Enfin, we keken zo’n beetje die dikke stapel door –er werd vroeger veel geschreven, hoor – en zo af en toe kwam er een kaart te voorschijn met prinses Beatrix, prins Claus en onze kroonprins, die nu alweer koning is. “Ach, die spaar jij, Mam, dus die zijn voor jou. Alsjeblieft”, zei hij. “O, dank je wel, Martijn”, antwoordde ik.

Kijk, zo krijg je plotsklaps een nieuwe verzameling, zo kan dat dus ontstaan. Misschien neemt straks iemand die dit gelezen heeft of dit van iemand gehoord heeft, wel eens als verrassing een ander stapeltje mee en voordat je het weet, zit je met een heel koningshuis in een laatje of in een doos. Zo kan dat gaan in sommige families, waaronder de mijne dus. Wij zijn daar allemaal min of meer mee behept. “Och” zei mijn zusje laatst, “het is bij ons nog niet zo heel erg. Ik hoorde laatst van iemand, die verzamelingen verzamelde…” Ha ha, dat doen wij nog niet, hoor! Nóg niet.

(voor Bertie)

Tweedehands boeken

Zoals u al lang weet waarschijnlijk, ben ik een boekenliefhebster. Niet dat ik eerste drukken wil of zeer fraaie uitgaven, maar gewoon om te lezen. Nu koop ik de laatste tijd nogal eens boeken bij een Kringloopwinkel. In Enkhuizen is er een, waar alle boeken maar 0.50 cent zijn., maar daar vind ik niet veel meer wat mij interesseert, behalve af en toe prachtige kunstboeken. Bij de Kringloopwinkel in ons eigen dorp zijn ze wat prijziger, één hele euro of  1.50 of  1.80 en soms wel 2.50 of meer.  Oké, wat duurder, maar soms zie ik daar boeken die pas nog in de boekhandel lagen en die ik best wilde lezen, ware het niet dat die dan ongeveer 20 euro zijn. Tja…

Nu kom ik soms heel gelukkig thuis met drie of vier boeken waar ik echt zin in heb voor een habbekrats eigenlijk. Gisteren pakte ik een van die boeken  – het was er een met losse verhalen –  voor tussendoor omdat ik een nogal dik boek aan het lezen ben. Ik sloeg het open, voelde even aan het papier, pakte een pen en schreef er mijn naam in en als aankoopdatum maart ’15. Precies de dag doe ik niet meer, meestal weet ik die ook niet meer. Terwijl ik dat deed, mijn naam erin schrijven, dacht ik opeens: “Wat ben ik toch een  gelukkig mens”. Dat boek is nieuw (voor mij dan), ik hoef het niet op tijd bij de bieb in te leveren, kan geen boete krijgen en vooral: ik heb al met al weer een lekker leesvoorraadje.  Een geluksmomentje noemt men dat, geloof ik. Een beetje een lullig woord, maar ik weet zo gauw niks anders.

 

Kringloopaankopen

Zoals wel vaker, gingen wij even naar de diverse Kringloopwinkels. Kijken of er nog iets van onze gading was. En ja, voor mij wel, hoor. Ik ben helemaal in mijn sas. Met een leuk oranje petje voor de a.s. allereerste Koningdag à raison van € 0.50.

Twee leuke boeken, eentje van Franz Pointl, u weet wel van De kip die over de soep vloog o.a. en eentje voor een arme zieke meneer die in een ziekenhuis ligt met opbeurende en koortswerende verhalen van diverse schrijvers.Ook € o.50 per stuk. Een prachtig kanten kleedje voor € 0.80, wat aan de dure kant maar om nu ook zelf kleedjes te gaan haken, nee. Ik dacht dat het misschien wel leuk zou zijn onder de taartjes. En nog wat wol, voor een hele euro nota bene, maar ik viel voor het mooie groen. Nou, een rijke buit, vindt u niet?

Amsterdam

Men heeft mij Utrecht laten zien, studentenstad, terrasjes, de Dom, maar ik wilde graag naar Amsterdam. Vaak, heel vaak kwam ik in Rotterdam, de Lijnbaan, de Coolsingel en het beeld van Zadkine, maar ik was zo benieuwd naar Mokum. Ik logeerde vaak in Den Haag, ging naar de schouwburg, het Binnenhof en de hofvijver om de eendjes te voeren, maar A’dam wachtte op mij, dat voelde ik. En ik kwám er te wonen. Ik zal het wel romantiseren, maar toch heb ik er goede herinneringen aan. Nu nog kom ik er graag, al is het maar voor een daggie. En dit boek tikte ik op de kop: heel veel schrijvers en dichter die allemaal over deze stad verhalen. Daar zal ik nog lang plezier van hebben. Mét foto’s ook nog… koopje!

Bij de diverse Kringlopen

Daar hadden Kwaster (echtgenoot) en ik gisteren weer eens zin in. Lekker rommelen. En ik zal een opsomming maken van wat we gekocht hebben. Ten eerste een grote mooie bruine pot waar ik straks plantjes voor ga kopen. Er stond heel lang een prijs opgeplakt van € 17.50 en nu stond er opeens € 2. Dat is boffen. Een boek: De dikke van Deelder. Verhalen. € 0.50 Dat kosten daar alle boeken namelijk. Ik heb er al even ingelezen en heb geschaterd! Twee Brabantia voorraadbussen, nieuw ongeveer 6  of 7 euro, maar hier maar één euro per stuk. Dan een leuk bakje met deksel (keramiek)  voor mijn doosjesverzameling, 1 €. Een extra agenda voor 0.25 cent, waar ik lekker in kan kladden. Een opklapbaar gevalletje waar je van alles in kunt doen, bijvoorbeeld haak- en breiwerk, € 1.50. Kwaster kocht alleen 3 suikerlepeltjes à 0.30 cent samen. Dat was het, dacht ik.

En omdat ik ga sparen voor een nieuw fototoestel ga ik nu mijzelf even rijk rekenen. Aan de pot verdiend: 17.50 – 2 = 15.50. Deelder schat ik minstens op 20 €, want het zijn eigenlijk 4 boeken. Op de 2 Brabantiebussen 5 x 2= 10 €. Agenda zeg maar 6 €. Meubeldingetje zeg maar 20 €. Lepeltjes 6 €  Bakje, schat ik op 5 € (aan de lage kant.) Zovast verdiend dus: even een kladje pakken ….reken reken..ik ben er € 82.50. Dat gaat snel, dat sparen. Wonderlijk. Ik moet gewoon vaak naar de Kringlopen gaan kennelijk??

Update: Nou, is die pot mooi of niet?

Een curiositeit

Wat ik nu tweedehands op de kop heb getikt, is werkelijk iets bijzonders. Een ingelijst dingetje met illustraties en tekst van de smartlap  ‘Het stille klooster’  of Oorlogsleed eener moeder. Ik kocht het als cadeautje voor Hans, die in zijn a.s. boek juist over oorlogen aan het schrijven is. Oorlogen waarin de Nederlanders vochten met de Pruisen, de Fransen, de Russen en de Engelsen en dan ook nog eens met elkaar, want je had de Patriotten die een republiek wilden en de Orangisten die een stadhouder voorstonden, als ik het allemaal goed begrepen heb, hoor. Dát waren vreselijke tijden, zeg. Er werd gesneuveld én gesneuveld…  En zo zagen die grenadiers of hoe ze ook heten er ongeveer uit, hun uniformen dan. Kan mijn echtgenoot fijn door geïnspireerd raken, dacht ik zo en bovendien denken aan hoe erg het ook in die tijden was, waarin een voorvader van hem ‘chirurgijn’ was. Een soort dokter dus, die zich niet hoefde te vervelen, want veel soldaten sneuvelden niet helemaal maar raakten in de strijd toch wel heel akelig gewond. En juist dat wordt zo treffend verwoord en afgebeeld.

 

Het lied is al vaak gezongen, maar ik geef u een link naar een vertolking van de Zangeres zonder Naam en eentje van twee zingende zusjes, voor het geval u er niet genoeg van kunt krijgen.

Even een kleine waarschuwing: noch de tekst noch de illustraties zijn geschikt voor jeugdige kindertjes of grote mensen met een erg gevoelige ziel.